മൂന്ന്
ശവപേടകം ഇംഗ്ലണ്ടില്‍
തോമസ് മുറെ കഥ പറഞ്ഞവസാനിപ്പിച്ചു. ആദ്യം കണ്ടപ്പോള്‍ മുതല്‍ അയാളുടെ വലത് കൈ മൂടിക്കിടക്കുന്ന ഷാള്‍ തന്റെ ശ്രദ്ധയില്‍ പെട്ടിരുന്നതാണ്. ശരീരഭാഷയിലും എന്തോ അസാധാരണത്വം അനുഭവപ്പെട്ടിരുന്നു.
“ശരിക്കും വിചിത്രം! ഭയാനകവും!” ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. “ജീവനുള്ള ഉദാഹരണമായി താങ്കള്‍ മുന്നില്‍ നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ യാതൊരു വിധ സംശയങ്ങളും ഉന്നയിക്കാനില്ല.”
“സര്‍ ഏണസ്റ്റ്, ,” സ്റ്റെഡ് പറഞ്ഞു, “ കഴിഞ്ഞ എട്ടു പത്ത് വര്‍ഷങ്ങളായി ഈ ലണ്ടന്‍ നഗരത്തില്‍ പലയിടങ്ങളില്‍ പല മനുഷ്യരുടെ കൈകളിലൂടെ ആ പേടകം കടന്ന് പോയിട്ടുണ്ട്. അവിടങ്ങളിലെല്ലാം ദുരന്തങ്ങളുടെയും അപകടങ്ങളുടെയും കാല്പാടുകള്‍ വീഴ്ത്തിക്കൊണ്ടാണ് ഈ ശേഷിപ്പ് കടന്ന് പോന്നിട്ടുള്ളത്. ആറു വര്ഷം മുന്‍പ് എന്റെ സ്നേഹിതന്‍ ബെര്‍ട്രാം ഫ്ലെച്ചര്‍ റോബിന്‍സണ്‍ ഡെയിലി എക്സ്പ്രസില്‍ ഈ മമ്മി പേടകത്തെക്കുറിച്ച് ഒന്നാം പേജില്‍ ഒരു ലേഖനം എഴുതിയിരുന്നു, “മരണത്തിന്‍റെ പുരോഹിത” എന്ന ശീര്‍ഷകത്തോടെ. റോബിന്‍സണ്‍ ഇന്ന് നമ്മോടൊപ്പമില്ല. മുറെ ഇപ്പോള്‍ പരാമര്‍ശിച്ച മാരകമായ ജ്വരം അയാളെ കൊണ്ട് പോയി.”
“പ്രസിദ്ധീകരണത്തിന് നല്‍കും മുന്‍പ് ആ ലേഖനത്തിന്‍റെ ഒന്നാം ഡ്രാഫ്റ്റ് ഞാന്‍ വായിച്ചിരുന്നു, “സര്‍ ആര്‍തര്‍ പറഞ്ഞു, “ നല്ല ലേഖനമായിരുന്നു അത്. പക്ഷെ അതിന്റെ വിശദാംശങ്ങള്‍ വായിച്ചപ്പോള്‍ ചില സ്വകാര്യതകള്‍ പരസ്യമാക്കുന്നത് പോലെ എനിക്ക് തോന്നുകയും അത് പ്രസിദ്ധീകരിക്കാതിരിക്കുകയായിരിക്കും നല്ലത് എന്ന് ഞാന്‍ അയാളോട് നിര്‍ദേശിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. പക്ഷെ അയാള്‍ താല്പര്യത്തോടെ ഇതിന്‍റെ പിന്നാലെ കൂടുകയായിരുന്നു.
മുറെ തുടര്‍ന്നു. “ഞാന്‍ ലണ്ടനില്‍ മടങ്ങിയെത്തുമ്പോള്‍ അസുഖകരമായ ഒരു ജോലിയാണ് എനിക്ക് ചെയ്യാനുണ്ടായിരുന്നത്. വീലറുടെ സഹോദരിയുടെ പേരിലാണ് പേടകം ഞങ്ങള് അയച്ചിരുന്നത്. അവിടെ ചെല്ലുക; വീലറുടെ മരണവിവരമറിയിക്കുക. എന്നാല്‍ ദുരന്തം എനിക്ക് മുന്‍പെ അവിടെയെത്തിയിരുന്നു. പേടകം വീലറുടെ വീട്ടിലെത്തിച്ച ദിവസം ജോലിക്കാര്‍ അത് വണ്ടിയില്‍ നിന്ന് ഹാളിലേയ്ക്ക് എടുത്ത് വയ്ക്കുമ്പോള്‍ മുകളില്‍ നിന്ന് പടവിറങ്ങി വരികയായിരുന്ന വീലറുടെ അമ്മ പടവുകളില്‍ നിന്ന് തെന്നി താഴെ വീണ് മരിച്ചു. നിര്‍ഭാഗ്യങ്ങളുടെ ചരിത്രം നീട്ടേണ്ടതുണ്ട് എന്ന് തോന്നുന്നില്ല. പേടകം സൂക്ഷിച്ചിരിക്കുന്ന ഇടങ്ങളില്‍ രാത്രികാലങ്ങളില്‍ ഘനമുള്ള കാല്‍വയ്പ്പുകള്‍ കേള്‍ക്കുക, ഫോട്ടോ എടുക്കുമ്പോള്‍ പേടകത്തിന്‍മേല്‍ യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ ഒരു ജഡം കിടത്തിയിരിക്കുന്ന ദൃശ്യം കാണുക, അതുമായി ഏതെങ്കിലും തരത്തില്‍ ബന്ധപ്പെടുന്നവര്‍ക്ക് അപകടങ്ങള്‍, രോഗങ്ങള്‍, ചിത്തഭ്രമത്തിന്‍റെ ലക്ഷണങ്ങള്‍; അങ്ങനെയാണ് ഒരു വ്യക്തിയുടെ കൈകളില്‍ അത് എല്‍പ്പിക്കുന്നതിനെക്കാള്‍ ഏതെങ്കിലും ഒരു സ്ഥാപനം അത് സൂക്ഷിക്കുന്നതായിരിക്കും നല്ലത് എന്ന് എനിക്ക് തോന്നിയത്. അങ്ങനെയാണ് അത് ബ്രിട്ടീഷ് മ്യൂസിയത്തിന് നല്‍കുന്നതിനെക്കുറിച്ച് ആലോചിച്ചത്.”
“മുന്‍പൊരിക്കല്‍ ഞാന്‍ സൂചിപ്പിച്ചത് സര്‍ ബ്രൗണിന് ഓര്‍മ്മയുണ്ടാകുമെന്ന് കരുതുന്നു. മുറെയും സംഘവും മമ്മിപേടകം തുറന്നപ്പോള്‍ കാണപ്പെട്ട ലിനന്‍ ചുരുളുകള്‍ക്കും കാല്പാദത്തിന്റെ കഷണത്തിനുമൊപ്പം ചില ചുരുട്ട് കുറ്റികള്‍ കൂടി കണ്ടിരുന്നു. ഞാനത് പരിശോധിച്ചു. ഓക്സ്ഫോര്‍ഡില്‍ നിര്‍മ്മിച്ചിരുന്ന ഒരു ബ്രാന്‍ഡ് ചുരുട്ട്. തീബ്സില്‍ നിന്ന് കല്ലറ തുറന്ന് മൃതദേഹം മോഷ്ടിച്ചവര്‍ തന്നെയായിരിക്കാം ഈ ചെറുപ്പക്കാര്‍. ശവപേടകം മോഷണശ്രമത്തിനിടെ കണ്ടു പിടിക്കപ്പെട്ടതിനാല്‍ ഉപേക്ഷിച്ച് പോയതായിരിക്കും. അത് ശരി വയ്ക്കുന്നതായിരുന്നു പിന്നീട് നടന്ന അന്വേഷണം. പിന്നീട് 1894 ല്‍ ബ്രെയ്സ് നോസ് കോളേജില്‍ ഒരേ ബാച്ചില്‍ പഠനം പൂര്‍ത്തിയാക്കിയവരാണ് അവര്‍ എന്നും 1895 ല്‍ അവര്‍ ഒന്നിച്ച് ഈജിപ്ത് സന്ദര്‍ശിച്ചിരുന്നുവെന്നും അന്വേഷണത്തില്‍ തെളിഞ്ഞു. ആഭിചാരത്തില്‍ തല്പരരായിരുന്ന അവര്‍ ചില മാന്ത്രികകര്‍മ്മങ്ങള്‍ക്കായി മമ്മി സംഘടിപ്പിക്കാന്‍ വേണ്ടിയായി രിക്കും ഈജിപ്തിലെത്തിയതും കല്ലറ തുറന്ന് മൃതദേഹം മോഷ്ടിച്ചതും. പുകയില്‍ ശ്വാസം മുട്ടിയാണ് അവര്‍ മരണമടഞ്ഞത് എന്ന് പോസ്റ്റ്മോര്‍ട്ടം റിപ്പോര്‍ട്ടില്‍ പറഞ്ഞിരുന്നുവെങ്കിലും എന്ത് കൊണ്ട് അവര്‍ വീടിന്‍റെ വാതില്‍ തുറന്ന് പുറത്തിറങ്ങാന്‍ ശ്രമിച്ചില്ല എന്നത് അറിയില്ല. ”
“ഈ സംഭവം ശാപത്തിന്‍റെ അവസാനമായിരിക്കാം എന്ന് കരുതാന്‍ കാരണമെന്താണ്, സര്‍ ആര്‍തര്‍?
സര്‍ ആര്‍തര്‍ ചിരിച്ചു: “മോഷ്ടിക്കപ്പെട്ട ആ മൃതദേഹം കണ്ടെടുക്കപ്പെട്ടത് കൊണ്ടും അതിന് കാരണക്കാരായവര്‍ മരണപ്പെട്ടത് കൊണ്ടും ഞാന്‍ അങ്ങനെ ചിന്തിച്ചതാണ്. എന്നാല്‍ ശരിയായിരുന്നില്ല എന്ന് പിന്നീട് ബോധ്യമായി. അമെന്‍-റായുടെ പകയ്ക്ക് നമ്മള്‍ ഊഹിക്കുന്നതിനേക്കാള്‍ ആഴമുണ്ടാകാം.”
“അപ്പോള്‍ താങ്കള്‍ക്ക് വിശ്വാസമുണ്ടോ?” ഞാന്‍ ചോദിച്ചു. “ഷെര്‍ലക് ഹോംസിന്‍റെ സൃഷ്ടാവ് മമ്മി ശാപത്തില്‍ വിശ്വസിക്കുമോ, എന്നാണ് വ്യംഗ്യം”
“ഷെര്‍ലക് ഹോംസ് എന്റെ വക്താവല്ല, കേട്ടോ. യുക്തിയില്‍ അധിഷ്ഠിതമായി നിഗമനങ്ങളില്‍ എത്തിച്ചേരുന്ന, ഞാന്‍ സൃഷ്ടിച്ച ഒരു കഥാപാത്രമാണ് ഹോംസ്. ഒരു പ്രതിഭാസത്തെ നിരീക്ഷിക്കുകയും അതില്‍ നിന്ന് നിഗമനങ്ങളില്‍ എത്തിച്ചേരുകയും ചെയ്യുക എന്ന യുക്തിപരമായ സമീപനം തന്നെയാണ് ഇവിടെയും ഞാന്‍ കൈക്കൊള്ളുന്നത്. അലിയും ഹസ്സനും സ്റ്റിവാര്‍ട്ടും വീലറുമൊക്കെ മരണപ്പെട്ടത് മാരകമായ എന്തോ പകര്‍ച്ച വ്യാധി കൊണ്ടാണ് എന്ന് വേണമെങ്കില്‍ വ്യാഖ്യാനിക്കാവുന്നതാണ്. ഹാമണ്‍ പ്രഭുവിന്‍റെ പ്രവചനം തന്റെ അബോധ ത്തെ അസ്വസ്ഥപ്പെടുത്തി യിരുന്നതിനാല്‍ തോക്ക് അശ്രദ്ധമായി ഉപയോഗിച്ചത് കൊണ്ടാണ് അപകടമുണ്ടായതെന്നും അത് വഴി പ്രവചനം സത്യമായതാണ് എന്നും വേണമെങ്കില്‍ വാദിക്കാം. പക്ഷെ ശാസ്ത്രയുക്തിയിലേയ്ക്ക് എത്തിച്ചു കൊണ്ട് മാത്രമേ ലോകത്തെ വ്യാഖ്യാനിക്കാവൂ എന്ന നിര്‍ബന്ധബുദ്ധി കൊണ്ട് കഷ്ടപ്പെട്ട് ചെയ്യുന്നത് പോലെ എനിക്ക് അനുഭവപ്പെടുന്നു”
“മറിച്ച് താങ്കളുടെ വ്യാഖ്യാനമെന്താണ്?” ഞാൻ ചോദിച്ചു.
“ജ്ഞാനത്തിൻ്റെ നേർക്കുള്ള മനുഷ്യൻ്റെ യാത്ര അവസാനിച്ചിട്ടില്ല. നാമതിൻ്റെ തുടക്കത്തിലോ പാതി വഴിയിലോ ഒക്കെയാവാം. ഇപ്പോൾ നമ്മൾ പ്രകൃത്യാതീതമെന്ന് വിളിക്കുന്ന ഒരു പ്രതിഭാസം ഒരു കാലത്ത് തികച്ചും പ്രകൃതി പ്രതിഭാസമാണെന്ന് കണ്ടെത്തപ്പെട്ടേക്കാം. രണ്ട് നൂറ്റാണ്ട് മുൻപ് ഇടിവെട്ടേറ്റ് മരം കത്തിച്ചാമ്പലാകുന്ന കാഴ്ച്ച കണ്ട് അതെന്തോ നിഗൂഢമായ പ്രക്യത്യാതീത പ്രതിഭാസമെന്ന് കരുതിയ മനുഷ്യൻ ഇന്ന് വൈദ്യുതിയെന്താണെന്ന് മനസിലാക്കിയിട്ടുണ്ട്. താന്‍ ഇത് വരെ അറിവിനെക്കുറിച്ചുള്ള മനുഷ്യൻ്റെ അമിതമായ ആത്മവിശ്വാസമാണ് മുൻവിധിയോടെ കാര്യങ്ങളെ സമീപിക്കാൻ അവനെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത്. അത് കൊണ്ടൊക്കെ ഞാൻ ഈ പ്രതിഭാസത്തെ നിരീക്ഷിക്കുകയും പഠിക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയും മാത്രം ചെയ്യുന്നു. തീരുമാനങ്ങളിലേയ്ക്ക് എടുത്തു ചാടുന്നില്ല.”
അന്നത്തെ ഞങ്ങളുടെ യോഗം പിരിയും മുൻപ് സ്റ്റെഡ് ഒരു നിർദ്ദേശം മുന്നോട്ട് വച്ചു. ഈ കേസിൽ എന്താണ് പ്രായോഗികമായി എടുക്കേണ്ട സമീപനം എന്ന് ഇതിൽ അഭിപ്രായം പറയാൻ കഴിയുന്ന ഒരു വിദഗ്ധവ്യക്തിയുമായി കൺസൾട്ട് ചെയ്യുക. വിദഗ്ധാഭിപ്രായമനുസരിച്ച് പേടകം എന്ത് ചെയ്യണമെന്ന് തീരുമാനിക്കാം.”
ആ നിർദ്ദേശം എല്ലാവർക്കും സ്വീകാര്യമായിരുന്നു. അൽപസമയം ആലോചനയിൽ മുഴുകിയിരുന്ന തോമസ് മുറെ സംസാരിച്ചു: “എനിക്ക് ഒരു പേര് നിർദ്ദേശിക്കാനുള്ളത് കെയ്റോ എന്ന ഹാമൺ പ്രഭുവാണ്. അവിടെ നിന്നായിരുന്നല്ലൊ എല്ലാറ്റിൻ്റെയും തുടക്കം?”
ഹാമണ്‍ പ്രഭുമായി ഒരിക്കല്‍ കൂടി ഒത്ത് കൂടാം എന്ന് തീരുമാന മെടുത്ത് അന്ന് ഞങ്ങള് പിരിഞ്ഞു. സ്റ്റെഡിന് പ്രഭുവുമായി അടുപ്പമുണ്ടായിരുന്നു. ഇത് വരെയുള്ള സംഭവഗതികള്‍ കത്ത് മുഖേന പ്രഭുവുമായി അറിയിക്കാമെന്നും അടുത്ത തവണ ലണ്ടനില്‍ എത്തുന്ന വേളയില്‍ കാണാനുള്ള അവസരമുണ്ടാക്കാം എന്നും സ്റ്റെഡ് ഏറ്റു.
മൂന്ന് മാസങ്ങള്‍ക്ക് ശേഷം 1911 ജനുവരിയിലാണ് ഞങ്ങള് ഒരിക്കല്‍ കൂടി ക്ലബ്ബില്‍ വച്ച് സംഗമിക്കുന്നത്. ഇതിനിടയില്‍ ചില സംഭവങ്ങളെല്ലാം നടന്നിരുന്നു. സ്റ്റെഡിന്‍റെ പത്രപ്രവര്‍ത്തനവൃത്തങ്ങളില്‍ നിന്ന് മമ്മി പേടകത്തെക്കുറിച്ച് ചില ലേഖനങ്ങളും കുറിപ്പുകളും ചില കിംവദന്തികളും പല പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളില്‍ വന്നു. ലണ്ടനില്‍ പല ഭാഗങ്ങളിലുമുള്ള പ്രകൃത്യാതീതക്ലബ്ബുകളിലും അതിന്ദ്രീയപഠനകൂട്ടായ്മ കളിലും ഈജിപ്ഷ്യന്‍ പഠനതല്‍പരര്‍ക്കിടയിലുമെല്ലാം പേടകം ഒരു സംസാരവിഷയമായി. പലതും വസ്തുതയില്‍ നിന്ന് വളരെ അകലെ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന നിറം പിടിപ്പിച്ച കഥകള്‍ ആയിരുന്നു. ചിലര്‍ മ്യൂസിയത്തിലുള്ളത് ഒരു മമ്മിയായിത്തന്നെയാണ് വിവരിച്ചത്, ശവപേടകമായിട്ടല്ല. “അശുഭകരമായ മമ്മി” എന്നാണ് പത്രങ്ങള്‍ അതിനെ വിവരിച്ചത്. ഇത്തരം കഥകളെ ഊതിക്കത്തിക്കുന്നതിനും പെരുപ്പിക്കുന്നതിലും മി. സ്റ്റെഡിനും ചെറുതല്ലാത്ത ഒരു പങ്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നാണ് ഞാന്‍ വിശ്വസിക്കുന്നത്. അന്വേഷണാത്മ പത്രപ്രവര്‍ത്തകനായിരുന്ന അയാള്‍ക്ക് സെന്‍സേഷനല്‍ വാര്‍ത്തകളിലും സാധാരണവാര്‍ത്തകള്‍ സെന്‍സേഷനല്‍ ആക്കുന്നതിലും വലിയ കമ്പമുണ്ടായിരുന്നു. ഇക്കാലയളവില്‍ അമെന്‍-റായുടെ ശവപേടകം ബ്രിട്ടീഷ്മ്യൂസിയത്തിലെ പ്രദര്‍ശനവസ്തുക്കളി ലേയ്ക്ക് EA 22542 എന്ന ക്രമനമ്പരില്‍ ഔദ്യോഗികമായി ചേര്‍ക്കപ്പെട്ടു.
പേടകത്തെക്കുറിച്ച് പരന്ന കഥകള്‍ നിമിത്തം ഈജിപ്ഷ്യന്‍ വിഭാഗത്തില്‍ സന്ദര്‍ശകര്‍ കൂടുതലുണ്ടായിരുന്നു. ഇത്തരം കഥകള്‍ മ്യൂസിയം ജോലിക്കാര്‍ക്കിടയില്‍ പരക്കാതിരിക്കാന്‍ ശ്രദ്ധിക്കണം എന്ന് ഡേവിഡിനെ ഞാന്‍ ചട്ടം കെട്ടിയെങ്കിലും രാത്രികളില്‍ മ്യൂസിയത്തിനുള്ളില്‍ നിന്ന് അപശബ്ദങ്ങളും മറ്റും കേള്‍ക്കുന്നതായി ജോലിക്കാര്‍ പലപ്പോഴായി പറഞ്ഞു. ഒരു തവണ മമ്മി പേടകത്തിന് മേലുണ്ടായിരുന്ന ഗ്ലാസ് ആവരണം തകര്‍ന്നതായി കാണപ്പെട്ടു. ഒരു രാത്രി പ്രദര്‍ശനമുറി വൃത്തിയാക്കാന്‍ വന്ന ഒരു താല്‍ക്കാലികജീവനക്കാരന്‍ പേടകത്തിനടുത്ത് നിലം തൂത്ത് കൊണ്ട് നില്‍ക്കുമ്പോള്‍ പേടകം വിറ കൊള്ളുന്നതായും നിലത്ത് ശക്തമായി കട കട ശബ്ദത്തോടെ ആഞ്ഞടിക്കുന്നത് കണ്ടു. അകത്ത് പൂട്ടിയിട്ട ആരോ രക്ഷപെടാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നത് പോലെ. ഇത് മ്യൂസിയം ജീവനക്കാര്‍ക്കിടയിലും കഥകള്‍ പരക്കാന്‍ കാരണമായി. 1910 ഡിസംബറില്‍ വിചിത്രമായ ഒരു അപേക്ഷ മ്യൂസിയം ഡയറക്ടര്‍ക്ക് സമര്‍പ്പിക്കപ്പെട്ടു. അതിന്റെ പിന്നില്‍ സ്റ്റെഡ് തന്നെയായിരുന്നു. മ്യൂസിയത്തില്‍ വച്ച് അമെന്‍-റായുടെ ആത്മാവുമായി സംവദിക്കുന്നതിന് വേണ്ടി ഒരു പ്രേതാവാഹനസംഗമം (Seance) നടത്താനുള്ള അനുവാദം തേടിക്കൊണ്ടുള്ള അപേക്ഷയായിരുന്നു അത്. തോമസ് ഡഗ്ലസ് മുറെയും സ്റ്റെഡിനൊപ്പം അപേക്ഷയില്‍ ഒപ്പ് വച്ചിരുന്നു. എന്നാല്‍ പത്രങ്ങളിലും മറ്റും നിരന്തരം മ്യൂസിയത്തെ കേന്ദ്രീകരിച്ച് ഊതിപ്പെരുപ്പിച്ച കഥകള്‍ വരുന്നത് ഒരു ജ്ഞാനകേന്ദ്രമെന്ന നിലയില്‍ മോശം പ്രവണതയാണ് എന്നും അതിനെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നത് ഒന്നും തന്നെ അനുവദിച്ചു കൂടാ എന്നാണ് മ്യൂസിയം തീരുമാനമെടുത്തത്. അത് കൊണ്ട് തന്നെ ആ അപേക്ഷ തള്ളിക്കളയപ്പെട്ടു. മുകളില്‍ പറഞ്ഞത് പോലെ 1911 ജനുവരിയില്‍ കഫെ റോയലില്‍ വച്ച് ഒരിക്കല്‍ കൂടി ഞാനും സ്റ്റെഡും മുറെയും സര്‍ ആര്‍തറും ഒത്ത് കൂടി. ഒരു മണിക്കൂറിനുള്ളില്‍ ഹാമണ്‍ പ്രഭു ഞങ്ങളോടൊപ്പം കൂടുമെന്ന് സ്റ്റെഡ് അറിയിച്ചു.
കഴിഞ്ഞ മാസങ്ങളില്‍ സംഭവിച്ച കാര്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കെ പ്രഭു എത്തി. അദ്ദേഹം നേരെ മുറെയുടെ അടുത്തേയ്ക്കാണ് ചെന്നത്. “താങ്കള്‍ക്ക് സംഭവിച്ച നിര്‍ഭാഗ്യത്തില്‍ വളരെ ദു:ഖമുണ്ട്, മി. മുറെ. പക്ഷെ അത് ഒഴിവാക്കാനാവത്തതായിരുന്നു. താങ്കള്‍ എവിടെയായിരുന്നെങ്കിലും അത് സംഭവിക്കുമായിരുന്നു. മി. സ്റ്റെഡ് എന്നോട് കാര്യങ്ങളെല്ലാം വിശദമായി എഴുതിയിരുന്നു. നമ്മുടെയൊക്കെ ജീവിതങ്ങള്‍ ചിലപ്പോഴൊക്കെ തികച്ചും വിചിത്രമാണ്, അനിശ്ചിതവും ഭീതിജനകവും. ഏത് വിധേനയും മുന്നോട്ട് പോയേ മതിയാകൂ..”
“ഇരിക്കൂ, പ്രഭു.”
ബെയറര്‍ വിസ്കിയും സോഡയും കൊണ്ട് വന്നു. ഒരു സിഗാറിന് തീ പിടിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് ഹാമണ്‍ പ്രഭു സംസാരിച്ചു:
“സ്നേഹിതരേ, ഞാന്‍ കുറച്ചൊക്കെ ഈ വിഷയത്തെക്കുറിച്ച് വായിക്കാനും മനസിലാക്കാനും ശ്രമിച്ചിരുന്നു.” പ്രഭു പറഞ്ഞു, ““അമെന്‍-റാ എന്ന് ഇപ്പോള്‍ പരാമര്‍ശിക്കപ്പെടുന്ന ഈ ‘അശുഭകരമായ മമ്മി’യുടെ ചരിത്രം അവ്യക്തവും അപൂര്‍ണവുമാണ്. ‘അമെന്‍-റാ’ എന്ന പേരില്‍ തന്നെ പിശകുണ്ട്. സൂര്യദേവനായ അമെന്‍-റായുടെ പുരോഹിത കൂടിയായിരുന്ന ഉന്നതകുലജാതയായ ഈ സ്ത്രീയെ പിന്നീട് ‘അമെന്‍-റാ’ എന്ന് തെറ്റായി പരാമര്‍ശിക്കപ്പെടുകയായിരുന്നു. അവര്‍ പതിനെട്ടാം ഈജിപ്ഷ്യന്‍ രാജവംശത്തിലെ രാജ്ഞി, ഫാരോവയായ ആദ്യ ഈജിപ്ഷ്യന്‍ വനിത, ഹാഷേപ്സൂതിന്റെ പുത്രി നെഫെറൂരെയാണ് എന്നാണ് ഒരു ഭാഷ്യം.
“ഫാരോവ ഹാഷേപ്സൂതിന്റെ കാലത്ത് ഉയര്‍ന്ന ഔദ്യോഗികസ്ഥാനങ്ങള്‍ വഹിച്ചിരുന്നു രാജകുമാരിയായ നെഫെറൂരെ. എന്നാല്‍ അവരെക്കുറിച്ചുള്ള ചരിത്രരേഖകള്‍ ഒരു കാലഘട്ടത്തിന് ശേഷം ദുരൂഹമാംവിധം അപ്രത്യക്ഷമായതായിക്കാണാം. ഹാഷേപ്സൂതിന് ശേഷം ഫാരോവയായത് അവരുടെ ഭര്‍ത്താവിന് മറ്റൊരു സ്ത്രീയിലുണ്ടായ പുത്രന്‍ തുത്മോസ് മൂന്നാമനാണ്. ശക്തയായ ഭരണാധികാരിയായ ഹാഷേപ്സൂത് മകളെ ഫാരോവയാക്കിയേക്കുമോ എന്നൊരു കിംവദന്തി ആ കാലത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നെന്നും അത് കൊണ്ട് തന്നെ രാജ്ഞിയുടെ മരണശേഷം നെഫറൂരെയുടെ ജീവിതത്തെക്കുറിച്ചോ മരണത്തെക്കുറിച്ചോ ഉള്ള എല്ലാ രേഖകളും അവസാനിച്ചതില്‍ ദുരൂഹതയുണ്ടെന്നും ചില ചരിത്രകാരന്‍മാര്‍ സംശയിക്കുന്നു. ഇതിനു പുറമേ നെഫറൂരെ, രാജ്ഞിയ്ക്ക് ഫാരോവ തുത്മോസ് രണ്ടാമനിലുണ്ടായ പുത്രിയല്ലെന്നും മറിച്ച്, രാജ്ഞിയുടെ രാഷ്ട്രീയ ഉപദേശകനായിരുന്ന സെനന്‍മൂത്തുമായുള്ള രഹസ്യബന്ധത്തില്‍ ഉണ്ടായ പുത്രിയാണ് എന്നും വാദിക്കുന്ന ചരിത്രകാരന്മാരുണ്ട്. അതെന്തായാലും ഈ സെനന്‍മൂത്തിന്‍റെ പില്‍ക്കാലജീവിതവും അന്ത്യവും ചരിത്രത്തിലെങ്ങുമില്ല. സൂചനകള്‍ ചേര്‍ത്ത് വായിക്കുമ്പോള്‍ നെഫറൂരെയും അവളുടെ പിതാവ് എന്ന് കരുതപ്പെടുന്ന സെനന്‍മൂത്തും ഇല്ലാതാക്കപ്പെട്ടതാവാം.
“രാജകുടുംബാംഗങ്ങളുടെ പരലോകജീവിതത്തിന് വേണ്ടി ജഡങ്ങള്‍ ശവകുടീരങ്ങളില്‍ അടക്കപ്പെടുന്ന ഈജിപ്ഷ്യന്‍ ആചാരം രാജശത്രുക്കളെ ഇല്ലാതാക്കാന്‍ വേണ്ടി ഗൂഢാലോചകര്‍ ഉപയോഗിച്ചിട്ടുള്ള സാഹചര്യവും ചരിത്രത്തില്‍ അപൂര്‍വമല്ല. കൈകാലുകള്‍ വെട്ടിമാറ്റിയ രീതിയിലും ശിരസ് ഛേദിച്ച അവസ്ഥയിലും മമ്മികള്‍ കണ്ടെടുക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. അടുത്ത കാലത്ത് ഓക്സ്ഫോര്‍ഡില്‍ നിന്ന് കണ്ടെടുക്കപ്പെട്ട നമ്മുടെ കഥാനായികയുടെ മൃതദേഹം ഛിന്നഭിന്നമാക്കിയത് ശവമോഷ്ടാക്കള്‍ തന്നെയായിരി ക്കണമെന്നില്ല. അവരുടെ സമകാലികശത്രുക്കള്‍ തന്നെയാകാം. അത് കൊണ്ടും അവസാനിച്ചില്ല, അവര്‍ ജീവിച്ചിരുന്ന കാലത്തെ അവരുടെ നേട്ടങ്ങളെല്ലാം, അവരുടെ പേര് പോലും നശിപ്പിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു. ശക്തയായിരുന്ന ഫാരോവ ഹാഷേപ്സൂതിന്റെ കീര്‍ത്തിമുദ്രകള്‍ പോലും നശിപ്പിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ള സാഹചര്യത്തില്‍ അവരുടെ മരണശേഷം മകള്‍ക്ക് അത് സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ട് എങ്കില്‍ അതില്‍ അത്ഭുതപ്പെടാനില്ല.
“ഇപ്പോള്‍ ഇവിടെ നിന്ന് ചിന്തിക്കുമ്പോള്‍, അസുഖകരമായ ഒരു ഭൂതകാലത്തിന്‍റെ സ്മരണികകള്‍ സൂക്ഷിച്ച് വയ്ക്കുന്നത്, ശേഖരിക്കുന്നത് പലപ്പോഴും ഭീകരമായ ഫലങ്ങള്‍ സൃഷ്ടിച്ചേക്കാം എന്നാണ് എന്റെ പക്ഷം. കടുത്ത വേദനയോടെ, പകയോടെ ഒരാള്‍ മരണപ്പെടുമ്പോള്‍, ആ വികാരങ്ങള്‍ ശേഷിക്കുമെന്ന് മാത്രമല്ല, കാലങ്ങളോളം നില നില്‍ക്കും. അവരുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഇടങ്ങളുമായും വസ്തുക്കളുമായും ഓര്‍മ്മകളുമായും ആ വികാരങ്ങള്‍ സജീവമായി സംവദിക്കും. അത്തരം സ്മരണികകള്‍ സ്വന്തമാക്കുക എന്നാല്‍ ആ ക്രോധത്തെ ഏറ്റു വാങ്ങുക എന്നാണ് അര്‍ത്ഥം. വ്യക്തിയോ, വസ്തുക്കളോ, ഒരു പ്രദേശം തന്നെയോ ആ ക്രോധത്തിനിരയായി മാറിയേക്കാം. മുറേയ്ക്ക് ഞാനത് വിശദീകരിക്കേണ്ടതില്ല. അതില്‍ നിന്ന് രക്ഷനേടാന്‍ നമുക്ക് ചെയ്യാനുള്ളത്, നമ്മുടെ ചിന്തകളുടെയും സാന്നിധ്യത്തിന്‍റെയും പരിസരത്ത് നിന്ന് അതിനെ അകറ്റി നിര്‍ത്തുക എന്നത് മാത്രമാണ്.”
“അതെങ്ങനെ സാധിക്കും എന്നതാണ് നമ്മള്‍ ഇപ്പോള്‍ നേരിടുന്ന ഒരു പ്രശ്നം.” ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
“സത്യത്തില്‍ അത് മ്യൂസിയത്തില്‍ ആയിരിക്കുക എന്നത് ഒരു നല്ല സാധ്യതയായാണ്‌ എനിക്ക് തോന്നിയത് “ പ്രഭു പറഞ്ഞു, “ഒരു വ്യക്തിയുടെ പക്കലിരുന്ന് അയാള്‍ക്കും അയാള്‍ക്ക് ചുറ്റുമുള്ളവര്‍ക്കും ആപത്ത് വരുത്തി വയ്ക്കുന്നതിനേക്കാള്‍ നല്ലതല്ലേ ഒരു സ്ഥാപനത്തില്‍, അതും ഏറ്റവും മികച്ച രീതിയില്‍ അത് സംരക്ഷിക്കാവുന്ന ഒരിടത്ത് അതിരിക്കുന്നത്?”
“അതെ.” സര്‍ ആര്‍തര്‍ പറഞ്ഞു, “അതേ യുക്തി കൊണ്ടാണ് അത് മ്യൂസിയത്തിന് സമര്‍പ്പിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ച് ഞങ്ങള് ആലോചിച്ചതും സര്‍ ഏണസ്റ്റിനെ സമീപിച്ചതും.”
“പക്ഷെ നിങ്ങള് ആരും തന്നെ ഈ പേടകത്തിന്‍റെ പിന്നിലെ കഥകള്‍ എന്നോട് പറഞ്ഞിരുന്നില്ല എന്നതാണ് വാസ്തവം. പേടകം മ്യൂസിയത്തില്‍ ശല്യങ്ങള്‍ തുടങ്ങുകയും അത് ഒരു മരണത്തില്‍ കലാശിക്കുകയും ചെയ്ത ശേഷമാണ് നിങ്ങള് മൂവരും എന്നോട് കാര്യങ്ങള്‍ വിശദീകരിക്കുന്നത്. അതും ഞാന്‍ ചോദിച്ച ശേഷം. സത്യത്തില്‍ ഇപ്പോള്‍ ഇത് മ്യൂസിയത്തില്‍ അനാവശ്യമായ ചര്‍ച്ചകളും വാര്‍ത്തകളും സൃഷ്ടിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. മമ്മിയെക്കുറിച്ചും പേടകത്തെക്കുറിച്ചും ഉദ്വേഗജനകമായ വാര്‍ത്തകള്‍ പടച്ചുണ്ടാക്കിയതില്‍ സ്റ്റെഡിനോടാണ് നന്ദി പറയേണ്ടത്, ശരിയല്ലേ?”
“സര്‍ ഏണസ്റ്റ് പറഞ്ഞത് ശരിയാണ്”, മുറെ പറഞ്ഞു, “സത്യത്തില്‍ വളരെ വിഷമമുണ്ട് ഇങ്ങനെയെല്ലാം സംഭവിച്ചതില്‍. താങ്കളോട് ഇതേക്കുറിച്ച് സംസാരിക്കണമെന്ന് തന്നെയാണ് വിചാരിച്ചിരുന്നത്. ഈജിപ്ഷ്യന്‍ പഠനങ്ങളില്‍ താങ്കളെപ്പോലെ പാണ്ഡിത്യമുള്ള ഒരാളുടെയടുക്കല്‍ ഒറ്റനോട്ടത്തില്‍ അന്ധവിശ്വാസമെന്ന് തോന്നാവുന്ന ഇതെല്ലാം അവതരിപ്പിക്കാന്‍ ജാള്യതയുണ്ടായിരുന്നു, അതിന്റെ ദുരന്തങ്ങള്‍ ഏറെ നേരിട്ട് ഞാന്‍ കണ്ടുവെങ്കില്‍ പോലും. ഇപ്പോള്‍ വളരെ ആത്മാര്‍ത്ഥമായി ഞങ്ങള് ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ട്, ഈ തലവേദന താങ്കളുടെ ഔദ്യോഗിക ചുമതലയുള്ള വിഭാഗത്തില്‍ നിന്ന് ഒഴിവാക്കിയെടുക്കണം എന്ന്.”
സര്‍ ആര്‍തറും സ്റ്റെഡും അതിനോട് യോജിച്ചു. പക്ഷെ അത് അത്ര എളുപ്പമായിരുന്നില്ല.
“മ്യൂസിയത്തിലെ ശേഖരത്തിലേയ്ക്ക് ഔദ്യോഗികമായി ചേര്‍ക്കപ്പെട്ട ഒരു വസ്തു മതിയായ കാരണങ്ങളില്ലാതെ ഒഴിവാക്കുക എളുപ്പമല്ല. ഞാന്‍ ഉദ്ദേശിച്ചത്, ഈ പറഞ്ഞ കാരണങ്ങള്‍ ഒരു മ്യൂസിയത്തിന്‍റെ നടത്തിപ്പുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കമ്മിറ്റിയില്‍ ഉന്നയിക്കാവുന്നതല്ല.”
“പക്ഷെ, സര്‍ ഏണസ്റ്റ്,” മുറെ പറഞ്ഞു, “അതിന് ഒരു പരിഹാരം താങ്കള്‍ക്ക് കണ്ടെത്താന്‍ കഴിയുമെങ്കില്‍, ഈ പേടകം സ്വകാര്യശേഖരത്തിലേയ്ക്ക് സ്വന്തമാക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ആളുകള്‍ തീര്‍ച്ചയായും ഉണ്ടാകും എന്നാണ് എനിക്ക് തോന്നുന്നത്. അതും ഇതിന്‍റെ പിന്‍കഥകള്‍ അറിഞ്ഞു കൊണ്ട് സസന്തോഷം സ്വീകരിക്കുന്നവര്‍. അവരുടെ വികാരം മനസ്സിലാക്കാന്‍ എനിക്ക് പ്രയാസമില്ല, ഒരു കാലത്ത് എനിക്കും അത്തരം സാഹസികതകളില്‍ വളരെ താല്പര്യമുണ്ടായിരുന്നു.”
“മനുഷ്യരുടെ മാനസികാവസ്ഥയിലാണ് എല്ലാമിരിക്കുന്നത്”, ഹാമണ്‍ പ്രഭു പറഞ്ഞു, “മരണം മുന്‍കൂട്ടി പ്രവചിക്കപ്പെട്ട വിശ്വാസിയായ ഒരു മനുഷ്യന്‍ മരണത്തിലേയ്ക്ക് നടന്നടുക്കുകയായിരിക്കില്ല ഒരു പക്ഷെ ചെയ്യുന്നത്. പകരം സ്വയം പാകപ്പെട്ട് മരണത്തെ വിളിച്ചു വരുത്തുകയാകും. അയാള്‍ അതറിയുന്നില്ല എന്ന് മാത്രം. നമ്മളില്‍ ചിലര്‍ക്ക് അനുഭവപ്പെട്ട ഈ പ്രതിഭാസം ചില മാനസികാവസ്ഥയിലുള്ള മനുഷ്യര്‍ക്ക് അനുഭവപ്പെടമെന്ന് തന്നെയില്ല. ഇത് അനുഭവപ്പെട്ടവരുടെ മനസ് അറിഞ്ഞോ അറിയാതെയോ ആ അനുഭവങ്ങളെ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നതായിരുന്നു. വളരെ താല്‍പര്യപൂര്‍വ്വം പേടകം സ്വന്തമാ ക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നവരെ മുറെ കണ്ടെത്തുന്ന പക്ഷം അത് കൊടുക്കുന്നതില്‍ തെറ്റില്ല, സര്‍ ഏണസ്റ്റ്. അതായത്, ഔദ്യോഗികമായ നൂലാമാലകളില്‍ നിന്നൂരിയെടുക്കാമെങ്കില്‍.”
മാനസികാവസ്ഥകളെക്കുറിച്ചുള്ള ഹാമണ്‍ പ്രഭുവിന്‍റെ നിരീക്ഷണം ഞങ്ങളെയെല്ലാം ഒരു നിമിഷം ചിന്താകുലരാക്കി. നമ്മെക്കുറിച്ച് നമ്മള്‍ കരുതുന്നതായിരിക്കണമെന്നില്ല സത്യം. പേടകം ഏറ്റു വാങ്ങാന്‍ താല്പര്യ മുള്ളവര്‍ക്ക് കൊടുക്കുന്നതില്‍ തെറ്റില്ല എന്ന് പ്രഭു പറഞ്ഞത് മുറെയ്ക്ക് വലിയ പ്രോത്സാഹനമായി. സ്റ്റെഡും അതിനോട് യോജിച്ചു. അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു:
“സര്‍ ഏണസ്റ്റ്, അമേരിക്കയിലും കാനഡയിലും മറ്റും സ്വകാര്യപുരാവസ്തു ശേഖരമുള്ള ചിലരെ എനിക്കറിയാം. കുറച്ച് കാലം ഒന്ന് ക്ഷമിക്കൂ. ആര്‍ക്കും പ്രശ്നവുമില്ലാതെ ഇത് പരിഹരിക്കാനുള്ള ഒരു മാര്‍ഗം ഞാന്‍ കണ്ടെത്താം. എന്ന് വച്ചാല്‍ മ്യൂസിയത്തില്‍ നിന്ന് യാതൊരു വിധത്തിലും പ്രശ്നങ്ങളില്ലാതെ പേടകം അവിടെ നിന്ന് ഒഴിവാക്കാനുള്ള ഒരു മാര്‍ഗം.”
സ്റ്റെഡ് ആ പറഞ്ഞത് കേട്ടപ്പോള്‍ അത്ര നേരായ ഒരു മാര്‍ഗമാണ് എന്ന് തോന്നിയില്ല.
ഞാന്‍ അത് പറയാന്‍ തുടങ്ങുമ്പോള്‍ സര്‍ ആര്‍തര്‍ പറഞ്ഞു: “അത് അവിടെ നിന്ന് മോഷ്ടിച്ചു കൊണ്ട് പോകുകയാണ് മാര്‍ഗം എന്ന് മാത്രം പറയരുത്, വില്യം.”
“ഇല്ല. ഏറെ താമസിയാതെ നമുക്ക് ഒരിക്കല്‍ കൂടി ഇവിടെ സംഗമിക്കാം സ്നേഹിതരേ”, സ്റ്റെഡ് പറഞ്ഞു, “ഞാന്‍ നിമിത്തം ഈ മമ്മി പേടകത്തെക്കുറിച്ച് ചില നിറം പിടിപ്പിച്ച കഥകള്‍ അച്ചടിച്ചു വന്നു എന്ന് സര്‍ ഏണസ്റ്റ് പറഞ്ഞത് ശരിയാണ്. അങ്ങനെ ഉദ്ദേശിച്ചിരുന്നില്ലെങ്കിലും സംഭവിച്ചു പോയതാണ്. വസ്തുതകള്‍ പുറത്ത് വരണം എന്ന് മാത്രമേ ഉദ്ദേശിച്ചിരുന്നുള്ളൂ. പെരുപ്പിച്ച് എഴുതുക ചില പത്രപ്രവര്‍ത്തകരുടെ രീതിയാണ്. എന്നാല്‍ ഈ ലേഖനങ്ങള്‍ അറ്റ്‌ലാന്‍റിക്കിന് മറുവശത്ത് വളരെയധികം ശ്രദ്ധിക്കപ്പെട്ട തായാണ് എനിക്ക് അറിയാന്‍ കഴിഞ്ഞത്. അവയെക്കുറിച്ച് കൂടുതല്‍ അറിയാനുള്ള നിരവധി അന്വേഷണങ്ങളും കത്തുകളുമാണ് ഓഫീസില്‍ കുമിഞ്ഞു കൂടുന്നത്. പല അമേരിക്കന്‍ പുരാവസ്തു ഗവേഷകര്‍ ക്കും ഇതില്‍ വലിയ താല്പര്യമുണ്ട്. അവരില്‍ ചിലര്‍ക്ക് ഒരു പക്ഷെ ഈ പേടകം വാങ്ങാന്‍ താല്‍പര്യമുണ്ടാകും.”
എങ്കില്‍ ഇത് നിങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പേ ചെയ്യാന്‍ പാടില്ലായിരുന്നോ എന്നാണ് അപ്പോള്‍ എനിക്ക് തോന്നിയത്. എന്റെ ഭാവത്തിന്‍റെ അര്‍ത്ഥം മനസിലാക്കിയിട്ടെന്നോണം സ്റ്റെഡ് പറഞ്ഞു: “അല്ല, സര്‍ ഏണസ്റ്റ്, ബ്രിട്ടീഷ് മ്യൂസിയത്തിന്‍റെ പ്രദര്‍ശനവസ്തുവെന്ന നിലയിലാണ് ഈ വാര്‍ത്തകള്‍ ശ്രദ്ധേയമായത്. അതിന് മുന്‍പും വാര്‍ത്തകള്‍, കഥകള്‍, കിംവദന്തികള്‍ ഒക്കെ അച്ചടിച്ചു വന്നിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ അപ്പോള്‍ അതിന് വിശ്വാസ്യത ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.”
സ്റ്റെഡ് അറിയിക്കുന്നത് പ്രകാരം ഇനി സന്ധിക്കാം എന്ന് തീരുമാനിച്ച് ഞങ്ങള് അന്ന് പിരിഞ്ഞു. സംഭവരഹിതമായി ദിവസങ്ങള്‍ നീങ്ങി. ഈ വിഷയം അപ്പോഴും സജീവമായി നിന്നിരുന്നു. ഗോസ്റ്റ് ക്ലബ്, ലണ്ടന്‍ സ്പിരിച്ച്വലിസ്റ്റ് അലയന്‍സ്, ക്വസ്റ്റ് സൊസൈറ്റി എന്നിങ്ങനെ പ്രകൃത്യാതീത പ്രതിഭാസങ്ങളില്‍ താല്പര്യമുള്ള നിരവധി പ്രസ്ഥാനങ്ങള്‍ ലണ്ടന്‍ നഗരത്തിലുണ്ടായിരുന്നത് കൊണ്ട് അവരുടെ മുഖമാസികകളിലും മറ്റും അമെന്‍-റായുടെ പേടകത്തെക്കുറിച്ച് ഒരിക്കല്‍ അല്ലെങ്കില്‍ മറ്റൊരിക്കല്‍ ലേഖനങ്ങള്‍ വന്ന് കൊണ്ടിരുന്നു.
1911 ഫെബ്രുവരി 25 ന് എനിക്ക് മി. സ്റ്റെഡിന്‍റെ ടെലഗ്രാം ലഭിച്ചു. വൈകുന്നേരം ആറു മണിയ്ക്ക് 5, സ്മിത്ത് സ്ക്വയര്‍, വെസ്റ്റ്‌മിന്‍സ്റ്ററിലുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ വീട്ടില്‍ എത്തിച്ചേരാന്‍ അറിയിച്ചു കൊണ്ടുള്ളതായിരുന്നു ടെലഗ്രാം. പറഞ്ഞ സമയത്ത് ഞാന്‍ സ്റ്റെഡിന്‍റെ വീട്ടിലെത്തി. മുറെയും സര്‍ ആര്‍തറും എത്തിയിരുന്നു. വളരെ മനോഹരമായി നിര്‍മിച്ച ഒരു ഇരുനില വീടായിരുന്നു അത്. സ്റ്റെഡ് ഞങ്ങളെ വീടിന്‍റെ നിലവറയിലേയ്ക്ക് നയിച്ചു. അടുത്ത കാലത്ത് കാര്യമായ എന്തോ ആശാരിപ്പണി നടന്ന പോലെ തോന്നിച്ച നിലവറ. ചണം കൊണ്ടുണ്ടാക്കിയ ഒരു വലിയ ഷീറ്റ് കൊണ്ട് മൂടിയ ഒരു മേശയുടെ മുന്നിലേയ്ക്കാണ് ഞങ്ങള് എത്തിയത്. എന്താണ് ഇത്ര കണ്ട് രഹസ്യം എന്ന് ഞാന്‍ ചിന്തിക്കെ സ്റ്റെഡ് പറഞ്ഞു:
“സര്‍ ഏണസ്റ്റ്, ഇതെങ്ങനെയുണ്ട് എന്ന് പറയുക.” തുടര്‍ന്ന് അയാള്‍ ആ ഷീറ്റ് വലിച്ചെടുത്തു.
ആ കാഴ്ച കണ്ട് ഞാന്‍ സ്തബ്ധനായി. മുന്നില്‍ അതാ, അമെന്‍-റായുടെ ശവപേടകം!! “ഇതെങ്ങനെ? ഇതെങ്ങനെ ഇവിടെയെത്തിച്ചു?”
“സര്‍ ഏണസ്റ്റ്, പേടകം ഇവിടെയെത്തിച്ചതല്ല. മ്യൂസിയത്തില്‍ പ്രദര്‍ശനത്തിന് വച്ചിരിക്കുന്ന അമെന്‍-റായുടെ പേടകത്തിന്‍റെ അതേ മാതൃകയില്‍ നിര്‍മ്മിച്ച മറ്റൊരു പേടകമാണ് ഇത്.”
ശരിക്കും അത്ഭുതപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു സൃഷ്ടിയായിരുന്നു അത്. കാലപ്പഴക്കത്തിന്‍റെ നിറം പോലും അതേ പടി പുനര്‍സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കുന്നു. ചിത്രാക്ഷരങ്ങളും വര്‍ണങ്ങളുടെ വിന്യാസവുമെല്ലാം അതേ പോലെ തന്നെ. അത് ചെയ്തത് ആരായാലും അയാള്‍ ഒരു വിദഗ്ധനാണ് എന്നതില്‍ സംശയമില്ല. എന്നാല്‍ അടുത്ത നിമിഷം സ്റ്റെഡിന്‍റെ ചിന്തയുടെ ദിശ എന്താണ് എന്ന് ഞാന്‍ അത്ഭുതപ്പെട്ടു. മ്യൂസിയം മാനേജ്മെന്‍റിന്‍റെ യാതൊരു വിധ എതിര്‍പ്പുകളുമില്ലാതെ പേടകം അവിടെ നിന്ന് ഒഴിവാക്കാനുള്ള മാര്‍ഗവുമായി വീണ്ടും സന്ധിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞാണ് ഒടുവില്‍ പിരിഞ്ഞത്. ഇപ്പോള്‍ ഇത്…
“സ്റ്റെഡ്, എന്താണ് ഈ വ്യാജ പേടകം കൊണ്ട് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്?”
“സര്‍ ഏണസ്റ്റ്, താങ്കള്‍ ഊഹിച്ചത് തന്നെ. ഈ പേടകം മ്യൂസിയത്തില്‍ പ്രദര്‍ശനത്തിന് വയ്ക്കുക. യഥാര്‍ത്ഥ പേടകം അവിടെ നിന്ന് മാറ്റുക!”
എനിക്ക് ചിരി വന്നു. “സ്റ്റെഡ്, നിങ്ങള് ഇപ്പോഴും അലക്സാന്ദ്രെ ഡ്യൂമായുടെ പുസ്തകങ്ങള്‍ വായിക്കുന്നത് നിര്‍ത്തിയിട്ടില്ല എന്ന് തോന്നുന്നു? പറയുന്നത് പോലെ എളുപ്പമല്ല അത്. മ്യൂസിയങ്ങളില്‍ മാത്രം മോഷണം നടത്താറുള്ള വിദഗ്ദ്ധരായ ചില കള്ളന്മാര് വ്യാജരത്നമോ, കിരീടമോ ഒക്കെ തല്‍സ്ഥാനത്ത് സ്ഥാപിച്ച് യഥാര്‍ത്ഥ വസ്തു മോഷ്ടിക്കാറുണ്ട്. അതേ പദ്ധതി തന്നെയാണ് സ്റ്റെഡ് പറയുന്നത്. ആശയം പറഞ്ഞപ്പോള്‍ തന്നെ അത് മോഷണം ആകരുത് എന്ന് സര്‍ ആര്‍തര്‍ സൂചിപ്പിച്ചിരുന്നത് ഓര്‍മ്മയുണ്ടല്ലോ.”
സര്‍ ആര്‍തര്‍ ഒരു ചിരിയോടെ തന്റെ ചുരുട്ടില്‍ നിന്ന് പുക പ്രക്ഷേപിച്ചു. ഞങ്ങളുടെ ഭാഷണം ശ്രദ്ധിച്ചു കൊണ്ട് നിശബ്ദനായി നിന്നിരുന്ന മുറെ സംസാരിച്ചു:
“പക്ഷെ, നമ്മുടെ ഉദ്ദേശ്യശുദ്ധി മോഷണമല്ല, സര്‍ ഏണസ്റ്റ്. നമുക്കോ, മറ്റുള്ളവര്‍ക്കോ ഇനി അതല്ല, മ്യൂസിയത്തിനോ നഗരത്തിനോ ഈ രാജ്യത്തിന് പോലും അശുഭകരമായി തീരാന്‍ സാധ്യതയുള്ള ഒരു വസ്തു, അത് ഒഴിവാക്കാന്‍ വേണ്ടിയാണ് നമ്മള്‍ ഇത് ചെയ്യുന്നത്. അതിന്റെ മാരകമായ ഫലം അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞ ഒരാള്‍ എന്ന നിലയില്‍ ഇത് ചെയ്യുന്നതില്‍ തെറ്റില്ല എന്നാണ് എന്റെ അഭിപ്രായം.”
“എന്നിട്ട് യഥാര്‍ത്ഥ പേടകം എന്താണ് ചെയ്യാന്‍ പോകുന്നത്?”
സ്റ്റെഡ് പറഞ്ഞു: “സര്‍ ഏണസ്റ്റ്, ആ തലവേദന ഞങ്ങള്‍ക്ക് വിടുക. ആ പേടകം സ്വകാര്യ ശേഖരത്തില്‍ സൂക്ഷിക്കാന്‍ താല്‍പര്യപ്പെടുന്ന ഒരാള്‍ക്ക് നമ്മള്‍ അത് കൈമാറും. ഈ വിവരം അയാളും നമ്മള്‍ മൂവരുമല്ലാതെ ഈ ആംഗലേയഭൂമിയില്‍ ഒരു കുഞ്ഞു പോലുമറിയില്ല. കൃത്യമായി പറഞ്ഞാല്‍ അടുത്ത വര്ഷം ഈ സമയത്ത് പേടകം കടല്‍ കടക്കും. പിന്നെ കാതങ്ങള്‍ക്കപ്പുറം ഏതോ അവിശ്വാസിയായ പുരാവസ്തു ഗവേഷകന്‍റെ സ്വകാര്യശേഖരത്തില്‍.”
അടുത്ത ഊഴം സര്‍ ആര്‍തറിന്‍റെയായിരുന്നു: “ഇവര്‍ പറയുന്നതില്‍ കാര്യമുണ്ട് എന്ന് ഞാന്‍ കരുതുന്നു, സര്‍ ഏണസ്റ്റ്. ഇതൊരു നേരായ നടപടിയല്ല എന്ന് തോന്നാം. പക്ഷെ ഓരോ സന്ദര്‍ഭവും വ്യത്യസ്തമാണ്. നമ്മള്‍ ഈ തീരുമാനത്തില്‍ എത്തിച്ചേരുന്നതിന് നമ്മുടേതായ കാരണമുണ്ട്. നമ്മള്‍ക്ക് അത് തീര്‍ത്തും ബോധ്യമുണ്ട് താനും.”
ഞാന്‍ അത്ര കടും പിടുത്തക്കാരനൊന്നുമായിരുന്നില്ല. എങ്കിലും ഇങ്ങനെ ഒരു കാര്യം പുറത്തറിഞ്ഞാല്‍ ഉണ്ടാകുന്ന പരിണിതഫലം വളരെ രൂക്ഷമായിരിക്കും. എന്നാല്‍ പേടകം ഒഴിവാക്കാന്‍ സാധിച്ചാല്‍ അതേക്കുറിച്ചുള്ള അനാവശ്യമായ ചര്‍ച്ചകളും അത് വഴിയുള്ള ‘ശല്യങ്ങളും’ ഒഴിവാക്കുകയും ചെയ്യാം. മ്യൂസിയത്തില്‍ ഈ വ്യാജപേടകം സ്ഥാപിക്കുന്നതോടെ എല്ലാം എന്നെന്നേയ്ക്കും അടങ്ങുകയും ചെയ്യും. എങ്കിലും അപ്പോള്‍ ധൃതിപ്പെട്ട് ഞാന്‍ ഒരു മറുപടി പറഞ്ഞില്ല. പേടകം ആരുമറിയാതെ മാറ്റി മറ്റൊന്ന് അവിടെ സ്ഥാപിക്കുന്നതിനുള്ള പ്രായോഗികമായ തടസ്സങ്ങള്‍ എന്ത്, എന്ന് പരിശോധിച്ചതിന് ശേഷം പറയാം എന്ന് ഞാന്‍ അവരോട് പറഞ്ഞ് അവിടെ നിന്ന് മടങ്ങി.
ഒരു ദിവസം ഞാൻ വളരെ വൈകും വരെ മ്യൂസിയത്തിൽ നിന്നു. ആളൊഴിഞ്ഞ, നിഴലും വെളിച്ചവും വീണ മ്യൂസിയം ഹാളിലൂടെ എൻ്റെ തന്നെ കാൽ പെരുമാറ്റം കേട്ടു കൊണ്ട് നടക്കുമ്പോൾ ഓർത്തു, സ്റ്റാഫായ ഡേവിഡിനെക്കൂടി വിശ്വാസത്തിലെടുക്കാതെ പേടകം മാറ്റി പുതിയത് വയ്ക്കാനാവില്ല.
EA 22542 എന്ന നമ്പരിൽ രേഖപ്പെടുത്തിയ പേടകത്തിന് മുന്നിൽ ഞാൻ നിന്നു. നിശബ്ദത! മൃതദേഹത്തിൻ്റെ ഭീതിദമായ രൂപം ചിത്രീകരിച്ച മഞ്ഞകലർന്ന തവിട്ടു നിറമുള്ള പേടകം നെടുനീളത്തിൽ മുന്നിൽ കിടന്നു. മലർക്കെത്തുറന്ന രീതിയിലുള്ള കണ്ണുകൾ ജീവനുള്ളത് പോലെ. ഒറ്റയ്ക്ക് അവിടെ നിൽക്കുന്ന അവസ്ഥയുടെ അപായ സാധ്യതയെക്കുറിച്ച് ഒരു നിമിഷം ചിന്തയുണ്ടായി. അരണ്ട വെളിച്ചം പ്രതിഫലിച്ചു കിടക്കുന്ന ഇരുവശത്തേയ്ക്കും ഞാൻ നോക്കി. ഒരു തുരങ്കത്തിൻ്റെ അങ്ങേയറ്റത്ത് നിന്ന് ആരംഭിക്കുന്ന നേരിയൊരു ശബ്ദം വലുതായി വലുതായി അടുത്ത് വരുന്നത് പോലെ ഭീതി എൻ്റെയരികിലേയ്ക്ക് അരിച്ചെത്തുന്നത് ഞാനറിഞ്ഞു. ഇത്തരം സാഹചര്യങ്ങൾ ജീവിതത്തില്‍ വരുത്തി വയ്ക്കാന്‍ പാടില്ലാത്തതാണ്. ഭീതി പ്രസരിപ്പിക്കുന്നതെന്ന് കരുതപ്പെടുന്ന ഒരു സ്രോതസിനടുത്ത് ഏകനായി നിലകൊള്ളുക. അപരിചിതമായ ഒരു നേർത്ത ശ്വാസം മതിയാകും മനസിൻ്റെ സമനില തെറ്റിയ്ക്കാൻ! എങ്കിലും ആ തോന്നലിനെ എതിർക്കാനുള്ള സഹജ ബോധത്തോടെ ഞാൻ അവിടെത്തന്നെ നിന്നു. എൻ്റെ ചുണ്ടുകൾ മന്ത്രിച്ചു:
“ഓ, പുരാതന സ്ത്രീരത്നമേ, എന്താണ് നിൻ്റെ രഹസ്യം? നീയാരാണ്? അമെൻ-റാ ദേവൻ്റ ക്ഷേത്രപുരോഹിതയായ അഹോതെപ്പോ, ഫാരോവ ഹാഷേപ്സൂതിൻ്റെ പുത്രി നെഫറൂരെയോ?”
എൻ്റെ ശബ്ദം അവസാനിച്ച ആ കൃത്യനിമിഷം വലിച്ചു മുറുക്കിയ കൊളുത്ത് വേർപെടുത്തിയ വിധത്തിൽ പേടകത്തിൻ്റെ അടപ്പിൽ നിന്ന് കാതടപ്പിക്കുന്ന ഒരു പലകശബ്ദമുയർന്നു!! നിശബ്ദതയെ ചിതറിച്ച ആ അപ്രതീക്ഷിത ശബ്ദമുണ്ടാക്കിയ ഞെട്ടലിൽ എൻ്റെ ശരീരം വേച്ചു പോയി. കൊടുംഭീതിയിൽ വയറ്റിൽ നിന്നുയർന്ന ഒരു തീക്കട്ട എന്റെ ശിരസ് വരെ പൊള്ളിച്ചു. മുട്ട് വിറയ്ക്കുന്ന കാലുകളോടെ എൻ്റെ പ്രായം പോലും മറന്ന് ഞാൻ ഹാളിൽ നിന്ന് ഓടി. വലിയ കാലടി കേട്ടിട്ടാവണം ആരോ ഹാളിൻ്റെ വാതിൽ കടന്ന് അകത്തേയ്ക്ക് പ്രവേശിച്ചു. അത് ഡേവിഡ് ആയിരുന്നു.
“എന്ത് പറ്റി, സർ?”
കുറച്ചു നേരം മുഖത്തേയ്ക്ക് നോക്കി നിൽക്കുകയല്ലാതെ എനിക്കൊന്നും പറയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. ഡേവിഡ് എൻ്റെ തോളുകൾ മുകളിലൂടെ ഞാൻ കടന്ന് വന്ന ഹാളിലേയ്ക്ക് ഒന്ന് നോക്കി. പിന്നെ എന്നോടൊപ്പം പുറത്തേയ്ക്ക് അനുഗമിച്ചു.
എന്തായിരുന്നു സംഭവിച്ചത്? കയറുപയോഗിച്ച് വലിച്ചു മുറുക്കിക്കെട്ടിയ പേടകത്തിൻ്റെ അടപ്പിൻ്റെ കയർ പൊട്ടി അത് തുറക്കുകയായിരുന്നോ? അതോ മുകളിൽ നിന്ന് എന്തെങ്കിലും വീണതോ? അറിയില്ല.
അന്ന് ഫെബ്രുവരി 27 ആയിരുന്നു. പക്ഷേ പേടകം അവിടെ നിന്ന് മാറ്റണം എന്ന് എത്രയും പെട്ടെന്ന് തീരുമാനമെടുക്കണമെന്ന് ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കാന്‍ ഒരു ദുരന്തം കൂടി സംഭവിക്കേണ്ടി വന്നു. എന്നെന്നേയ്ക്കും ആ ശവപേടകം, മ്യൂസിയമെന്നല്ല ബ്രിട്ടീഷ് ദ്വീപ്‌ തന്നെ വിട്ടു പോകട്ടെ എന്ന് ഞാന്‍ തീരുമാനിച്ചത് 1911, മാര്‍ച്ച് ആറാം തീയതി രാത്രി വീട്ടില്‍ മടങ്ങിയെത്തിയപ്പോഴായിരുന്നു. ഓ ദൈവമേ, എൻ്റെ സ്നേഹിതൻ, തോമസ് ഡഗ്ലസ് മുറേയുടെ ശവസംസ്കാരം കഴിഞ്ഞ് വീട്ടിൽ മടങ്ങിയെത്തിയപ്പോഴാണ് ഞാൻ ആ തീരുമാനമെടുത്തത്. ദൈവമേ, അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ആത്മാവിന് നിത്യശാന്തി ലഭിക്കട്ടെ.
നാല്
മ്യൂസിയത്തിനുള്ളിലെ സാഹസികത
മുറെയുടെ മരണം സത്യത്തില്‍ എനിക്കൊരു ആഘാതം തന്നെയായിരുന്നു. ആ പേടകവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ഇതിന് മുന്‍പുണ്ടായ ദുരന്തങ്ങളൊക്കെ എനിക്ക് വെറും കേട്ടുകേള്‍വികളും അതിന്റെ ഇരകള്‍ എനിക്ക് അപരിചിതരുമായിരുന്നു. എന്നാല്‍ വളരെ അടുത്തിടപഴകിയിരുന്ന മുറെയുടെ പെട്ടെന്നുണ്ടായ മരണം എന്നെ അകംപുറം മറിച്ചു കളഞ്ഞു. എത്ര തന്നെ അപായസാധ്യതയുണ്ടെങ്കിലും സ്റ്റെഡും മുറെയും സര്‍ ആര്‍തറും നിര്‍ദേശിച്ച പ്രകാരം വ്യാജപേടകം മ്യൂസിയത്തില്‍ സ്ഥാപിച്ച് യഥാര്‍ത്ഥ പേടകം സ്വകാര്യവ്യക്തിയ്ക്ക് കൈമാറുന്ന ഭ്രാന്തന്‍പദ്ധതി തന്നെ പിന്തുടരാം എന്ന് ഞാന്‍ തീരുമാനിക്കുകയായിരുന്നു.
പേടകത്തിന്‍റെ ചരിത്രം മനസിലാക്കിക്കൊണ്ട് അത് വാങ്ങാന്‍ തയ്യാറാകുന്ന ഒരാള്‍; അതിഗൂഢമാംവിധം പേടകം പരസ്പരം വച്ച് മാറിക്കൊണ്ടാണ് കൈമാറ്റം സാധ്യമാകുന്നത് എന്നും ഇടപാടിന്‍റെ രഹസ്യസ്വഭാവം ഇനിയുള്ള കാലം രഹസ്യമായി സൂക്ഷിക്കേണ്ടതാണ് എന്നും മനസ്സിലാക്കാന്‍ കഴിയുന്ന ഒരാള്‍; അങ്ങനെയൊരാളെയായിരുന്നു സ്റ്റെഡ് തിരഞ്ഞത്. എങ്കിലും അത് എളുപ്പമായിരുന്നില്ല. മാസങ്ങള്‍ കടന്ന് പോയി.
1911 ആഗസ്റ്റ്‌ മാസത്തില്‍ ഞാനും സര്‍ ആര്‍തറും സ്റ്റെഡ് മുന്‍കൂട്ടി പറഞ്ഞ പ്രകാരം കഫെ റോയലില്‍ വച്ച് സന്ധിച്ചു. സ്റ്റെഡിനോടൊപ്പം ഒരു അപരിചിതനും കൂടിയുണ്ടായിരുന്നു. സ്റ്റെഡ് പരിചയപ്പെടുത്തി:
“മാന്യരേ, ഇത് ഡോ. ജോനാതന്‍ ട്രെവര്‍. സാന്‍ ഫ്രാന്‍സിസ്കോയില്‍ അദ്ദേഹത്തിന് ഒരു സ്വകാര്യ പുരാവസ്തു ശേഖരമുണ്ട്. അമെന്‍-റായുടെ ശവപേടകം വാങ്ങാന്‍ അദ്ദേഹത്തിന് താല്പര്യമുണ്ട്. വെറുതെ ശേഖരിക്കുക എന്നതില്‍ ഉപരി ആ മമ്മിയെക്കുറിച്ചും അതിന്റെ ചരിത്രപശ്ചാത്തല ത്തെക്കുറിച്ചും ആഴത്തില്‍ അറിവുള്ള അദ്ദേഹം പതിനെട്ടാം ഈജിപ്ഷ്യന്‍ രാജവംശത്തെക്കുറിച്ച് നിരവധി പ്രബന്ധങ്ങളും രചിച്ചിട്ടുണ്ട്. എന്റെ അഭിപ്രായത്തില്‍ ആ കാലഘട്ടത്തില്‍ നിന്നുള്ള ഈ പേടകം കൈമാറാന്‍ ഡോ. ട്രെവറിനെക്കാള്‍ അനുയോജ്യനായൊരു ആളില്ല.”
നാല്പത് പിന്നിട്ട സുമുഖനായ ഒരു മനുഷ്യനായിരുന്നു ഡോ. ട്രെവര്‍. അദ്ദേഹം പുഞ്ചിരിച്ചു, “മി. സ്റ്റെഡ് എന്റെ വളരെ വേണ്ടപ്പെട്ട ഒരു സ്നേഹിതനാണ്. ഞാനും അദ്ദേഹവുമായി പല വിഷയങ്ങളിലും ആശയപരമായി വിയോജിപ്പുകളുണ്ട് എങ്കിലും അതൊന്നും ഞങ്ങളുടെ സൌഹൃദത്തിന് തടസ്സമായിട്ടില്ല. ഈ ശവപേടകവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് നിങ്ങള്‍ക്കുണ്ടായ പ്രശ്നങ്ങളും ബുദ്ധിമുട്ടുകളും ഞാന്‍ മനസിലാക്കുന്നു. തികഞ്ഞ ബോധ്യത്തോടെ തന്നെ അത് സ്വന്തമാക്കണം എന്ന് എനിക്ക് ആഗ്രഹമുണ്ട്.”
“മി. സ്റ്റെഡ് വിവരങ്ങള്‍ എല്ലാം താങ്കളോട് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് എന്ന് കരുതട്ടെ, “ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
“തീര്‍ച്ചയായും സര്‍ ഏണസ്റ്റ്. ഞാനും നിങ്ങളും രണ്ട് തരം ചിന്താരീതികള്‍ പിന്തുടരു ന്നവരാണ് എന്നാണ് ഞാന്‍ മനസിലാക്കുന്നത്. നിങ്ങള് അറിയാനും അനുഭവിക്കാ നുമിടയായ ചില അനിഷ്ട സംഭവങ്ങള്‍ക്ക് കാരണം ആ ശവപേടകമാണ് എന്ന് നിങ്ങള് വിശ്വസിക്കുന്നു. ആ ചിന്താപ്രക്രിയയില്‍ ശവപേടകത്തെ ഒഴിച്ചു നിര്‍ത്തിക്കൊണ്ട് ഒരു സാധ്യതയെപ്പോലും നിങ്ങള് ആരും അനുവദിക്കുന്നില്ല എന്നതാണ് വാസ്തവം. നിങ്ങളുടെയെല്ലാം സ്നേഹിതനായിരുന്ന മുറെയ്ക്കുണ്ടായ അനുഭവങ്ങള്‍, അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ സ്നേഹിതരുടെ മരണം, ഇതെല്ലാം യഥാര്‍ത്ഥമാണ് എന്ന് ഞാന്‍ സമ്മതിക്കുന്നു. എന്നാല്‍ ശവപേടകമാണ് ആ ദുരന്തസംഭവങ്ങളുടെ ചങ്ങലയെ ചേര്‍ത്ത് വയ്ക്കുന്ന കണ്ണി എന്ന് ഞാന്‍ കരുതുന്നില്ല. പേടകം സ്വന്തമാക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞാല്‍ എന്റെ ശേഖരത്തിലെ ഏറ്റവും വില മതിക്കുന്ന ഒന്നായിത്തീരും അത് എന്നെനിക്ക് ഉറപ്പുണ്ട്. അതിന്റെ ചരിത്രത്തെക്കുറിച്ച് വിശദമായി ഞാന്‍ പഠിച്ചിട്ടുണ്ട്. അതിനാല്‍ ഒരു ശാപത്തിന്‍റെ സ്രോതസ് എന്നതിനേക്കാള്‍ ഒരു കാലഘട്ടത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ജ്ഞാനത്തിന്‍റെ സ്രോതസ് ആയി എനിക്ക് അതിനെ കാണാന്‍ കഴിയുമെന്ന് തീര്‍ച്ച.”
ആ വിഷയത്തില്‍ ഒരു ചര്‍ച്ച നടത്താനുള്ള അവസ്ഥയിലായിരുന്നില്ല ഞങ്ങള് എന്ന് ഊഹിക്കാന്‍ കഴിയുമല്ലോ. എങ്കിലും ഡോ. ട്രെവര്‍ ആണ് ആ പേടകം ഏറ്റു വാങ്ങാന്‍ ഏറ്റവും അനുയോജ്യനായ വ്യക്തി എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി.
പേടകം സ്വന്തമാക്കുമ്പോഴും അതെപ്പോഴും തന്റെ ശേഖരത്തിലെ ഒരു സ്വകാര്യവസ്തുവായി മാത്രം പരിഗണിക്കാവൂ എന്നും രേഖാപരമായി അത് ബ്രിട്ടീഷ് മ്യൂസിയത്തിന്‍റെ ശേഖരത്തിലായിരിക്കും എന്ന വസ്തുതയും ഞാന്‍ അദ്ദേഹത്തെ ഓര്‍മ്മിപ്പിച്ചു. ആ വസ്തുത എന്നെന്നേയ്ക്കും ഒരു രഹസ്യമായി സൂക്ഷിക്കേണ്ടതുണ്ട്, ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. അദ്ദേഹത്തിന് അത് പൂര്‍ണസമ്മതമായിരുന്നു.
ഈ ഇടപാട് പൂര്‍ത്തിയാക്കാന്‍ ആറു മാസമെങ്കിലും വേണ്ടി വന്നേയ്ക്കുമെന്ന് ഞങ്ങള് ഡോ. ട്രെവറിനെ ഞങ്ങള് അറിയിച്ചിരുന്നു. തുടര്‍ന്നുള്ള മാസങ്ങളില്‍ പല തവണ ഞാനും സര്‍ ആര്‍തറും സ്റ്റെഡും പേടകം മ്യൂസിയത്തില്‍ നിന്ന് സുരക്ഷിതമായി പുറത്തെത്തിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ച് പദ്ധതികള്‍ ആസൂത്രണം ചെയ്തു. മ്യൂസിയത്തിലെ ജീവനക്കാരില്‍ ആരെയും തന്നെ ഇക്കാര്യത്തില്‍ വിശ്വാസത്തിലെടുക്കാന്‍ സാധ്യമല്ല. അത് പിന്നീട് എനിക്ക് ദോഷകരമായി ഭവിക്കുമെന്ന് സംശയമില്ല. അതിനാല്‍ ആരുമറിയാതെ വേണം പേടകം നീക്കം ചെയ്യാന്‍. ഏറ്റവും അനുയോജ്യമായ ഒരു അവസരത്തിന് ഞങ്ങള് കാത്തിരുന്നു.
1912 ജനുവരി മാസത്തില്‍ ഈജിപ്ഷ്യന്‍-പുരാവസ്തു ഗവേഷകനും ഓക്സ്ഫോര്‍ഡ് സര്‍വകലാശാലയിലെ അസീറിയോളജി പ്രൊഫസറുമാ യിരുന്ന ആര്‍ച്ചിബാള്‍ഡ് ഹെന്‍റി സെയ്സിന്‍റെ ഒരു കത്ത് എനിക്ക് ലഭിച്ചു. ഈജിപ്തിലെ എല്‍ കാബില്‍ നിന്നും കണ്ടെടുത്ത ചില പുരാവസ്തുക്കള്‍ മ്യൂസിയത്തിന്‍റെ ശേഖരത്തിലെ ചേര്‍ക്കുന്നതുമായി ബന്ധപ്പെട്ടായിരുന്നു അത്. 1911 മാര്‍ച്ച് മുതല്‍ പ്രൊഫസറുമായി നടത്തിക്കൊണ്ടിരുന്ന ഒരു ഇടപാടിന്‍റെ തുടര്‍ച്ചയായിരുന്നു അത്. ജനുവരി 12 ന് മേല്‍പ്പറഞ്ഞ പുരാവസ്തുക്കള്‍ ഇംഗ്ലണ്ടിലെത്തുമെന്നും അത് മ്യൂസിയത്തിലെ ത്തിക്കാനുള്ള നടപടികള്‍ കൈക്കൊള്ളണമെന്നും അറിയിക്കാനായിരുന്നു കത്ത്. ഇത്തരം വിനിമയങ്ങള്‍ മ്യൂസിയത്തിലെ ജോലിയുടെ ഭാഗമായി തികച്ചും സാധാരണമായിരുന്നെങ്കിലും ഇത്തവണത്തെ ഇടപാട് വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു അവസരമാണ് എന്ന് ഞാന്‍ കണ്ടു. വൈകുന്നേരം അഞ്ചു മണിയ്ക്ക് സന്ദര്‍ശകര്‍ക്കുള്ള പ്രവേശനം അവസാനിച്ച ശേഷമാണ് പുരാവസ്തുക്കള്‍ മ്യൂസിയത്തിലേയ്ക്ക് കൊണ്ട് വരാറുള്ളത്. തുടര്‍ന്ന് അവ മ്യൂസിയത്തിന് പുറത്തുള്ള വെയര്‍ഹൌസില്‍ താല്‍ക്കാലികമായി സൂക്ഷിക്കും. ഈ ഇടപാട് കഴിഞ്ഞാല്‍ പിന്നീട് അവ മ്യൂസിയത്തിന് ഉള്ളിലുള്ള സ്റ്റോര്‍മുറിയിലേയ്ക്ക് മാറ്റുന്നു. പ്രദര്‍ശനത്തിന് സജ്ജമാകും വരെ അവ സ്റ്റോര്‍മുറിയിലാണ് സൂക്ഷിക്കുക. ഈ ഗതാഗതം പുറത്ത് നിന്ന് അകത്തേയ്ക്കുള്ളതാണ്. അമെന്‍-റായുടെ ശവപേടകത്തിന് പകരമായി നിര്‍മ്മിച്ച വ്യാജപേടകം മ്യൂസിയത്തിലേയ്ക്ക് കൊണ്ട് വരാനുള്ള ഏറ്റവും നല്ല അവസരമാണ് ഇത്. ഈ വിവരം ഞാന്‍ സ്റ്റെഡിനെയും സര്‍ ആര്‍തറിനെയും അറിയിച്ചു.
ടില്‍ബറി പോര്‍ട്ടിലാണ് പുരാവസ്തുക്കള്‍ വരിക. അവിടെ നിന്ന് കുതിരകളെ പൂട്ടിയ രണ്ട് വാഗണുകളിലാണ് ചരക്കുകള്‍ മ്യൂസിയത്തിലെത്തിക്കുക. ജനുവരി 12 ന് വൈകുന്നേരത്തോടെ സ്മിത്ത് സ്ക്വയര്‍, വെസ്റ്റ്‌മിന്‍സ്റ്ററിലുള്ള സ്റ്റെഡിന്‍റെ വീട്ടില്‍ നിന്ന് പേടകം ഭദ്രമായി പായ്ക്ക് ചെയ്ത് മ്യൂസിയം വളപ്പിലെത്തിക്കാം എന്ന് സ്റ്റെഡ് ഏറ്റു. പോര്‍ട്ടില്‍ നിന്നുള്ള ചരക്കുകള്‍ മ്യൂസിയം പരിസരത്തെ വെയര്‍ഹൌസില്‍ എത്തിക്കുന്നതിന് മുന്‍പ് തന്നെ വ്യാജപേടകം എത്തിയിരിക്കണം. അതിനോടൊപ്പമായിരിക്കും പോര്‍ട്ടില്‍ നിന്നെത്തുന്ന ചരക്കുകള്‍ ഇറക്കി വയ്ക്കേണ്ടത്. തുടര്‍ന്ന് മ്യൂസിയം ജോലിക്കാര്‍ അവ വെയര്‍ഹൌസിനുള്ളി ലേയ്ക്കും അവിടെ നിന്ന് വരും ദിവസങ്ങളില്‍ അകത്ത് സ്റ്റോര്‍മുറിയിലേ യ്ക്കും മാറ്റും. അങ്ങനെ വ്യാജപേടകവും മ്യൂസിയം സ്റ്റോറിനുള്ളില്‍ എത്തിക്കാന്‍ സാധിക്കും.
ഈ ഒന്നാം ഘട്ടം ഞങ്ങള് ഉദ്ദേശിച്ചത് പോലെ തന്നെ പൂര്‍ത്തിയാക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞു. ജനുവരി 20 ന് രാത്രി ഞാനും സ്റ്റെഡും സര്‍ ആര്‍തറും പദ്ധതിയുടെ ഒന്നാം ഘട്ടം പൂര്‍ത്തിയായതിനെത്തുടര്‍ന്ന് അടുത്ത പരിപാടി ആലോചിക്കുന്നതിന് വേണ്ടി കഫെ റോയലില്‍ സന്ധിച്ചു. കരുതിയതിനേക്കാള്‍ ബുദ്ധിമുട്ടുകള്‍ ഒന്നുമില്ലാതെ തന്നെ വ്യാജപേടകം മ്യൂസിയത്തില്‍ എത്തിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞു. അടുത്ത ഘട്ടം എളുപ്പമല്ല. ഞാനത് ഇരുവരോടും സൂചിപ്പിച്ചു. സര്‍ ആര്‍തര്‍ ഒരു സാഹസികതയുടെ ഹരത്തിലായിരുന്നു എന്ന് തോന്നി. വാട്സനും ഹോംസും ഒന്നിച്ച് ചേര്‍ന്ന സ്ഥിതി. അന്വേഷണാത്മകപത്രപ്രവര്‍ത്തനം തൊഴിലാക്കിയ സ്റ്റെഡിനും സാഹസികത ഒരു നേരമ്പോക്കായിരുന്നു. ഗ്ലാസുകള്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് പങ്ക് വച്ച് കൊണ്ട് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു:
“അടുത്ത ഘട്ടം എത്രയും വേഗം ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്. ഈ വരുന്ന ഏപ്രില്‍ മാസം ന്യൂയോര്‍ക്കില്‍ നടക്കുന്ന ഒരു സമാധാനസമ്മേളനത്തില്‍ ഞാന്‍ പങ്കെടുക്കുന്നുണ്ട്. പ്രസിഡന്റ് വില്യം ഹോവേര്‍ഡ് ടാഫ്റ്റിന്‍റെ പ്രത്യേകക്ഷണമാണ്. പേടകം വാങ്ങിയ ഡോ. ജോനാതന്‍ ട്രെവറും എന്നോടൊപ്പം ന്യൂയോര്‍ക്കിലേയ്ക്ക് മടങ്ങുകയാണ്. ആ യാത്രയില്‍ ഞങ്ങളോടൊപ്പം അമെന്‍-റായുടെ പേടകവും കടല്‍ കടന്നിരിക്കണം. അതിന് മുന്‍പ് നമുക്ക് അത് ചെയ്യണം.”
“ഇപ്പോള്‍ നമുക്ക് കിട്ടിയതിന് സമാനമാ യ ഒരു അവസ രമാണ് നമുക്ക് വേണ്ടത്? സര്‍ ഏണസ്റ്റ്, പ്രദര്‍ശന ത്തിന് വച്ചിരിക്കുന്ന പുരാവസ്തുക്കള്‍ പുറ ത്തേയ്ക്ക് കൊണ്ട് പോകേണ്ടതായ ആവ ശ്യം വരുന്ന എന്തെങ്കി ലും സാഹച ര്യങ്ങള്‍ വരാറുണ്ടോ?” സര്‍ ആര്‍തര്‍ ചോദിച്ചു.
“പ്രദര്‍ശനഹാളിനുള്ളില്‍ എന്തെങ്കിലും നിര്‍മ്മാണപ്രവര്‍ത്തനങ്ങള്‍ നടക്കുന്ന സമയത്ത് അവിടെ വച്ചിരിക്കുന്ന വസ്തുക്കള്‍ പുറത്തുള്ള വെയര്‍ഹൌസിലേയ്ക്ക് മാറ്റാറുണ്ട്.”
“ഉടനെ അങ്ങനെ വല്ലതും നടക്കാനുള്ള സാധ്യതയുണ്ടോ?”
“വാസ്തവത്തില്‍ ഇപ്പോള്‍ അങ്ങനെ ഒരു ജോലി തുടങ്ങാന്‍ പോവുകയാണ്. പക്ഷെ അത് ഈജിപ്ഷ്യന്‍ പുരാവസ്തുക്കളുടെ വിഭാഗത്തിലല്ല. ഓറിയന്‍റല്‍ ആന്‍റിക്വിറ്റീസ് വിഭാഗത്തിലാണ്.”
“അപ്പോള്‍ ആ വിഭാഗത്തിലെ പ്രദര്‍ശനവസ്തുക്കള്‍ ഇപ്പോള്‍ എവിടെയാണ് സൂക്ഷിക്കുക?”
“മ്യൂസിയം വെയര്‍ഹൌസില്‍. പണി പൂര്‍ത്തിയായ ശേഷം വീണ്ടും പ്രദര്‍ശനഹാളിലേയ്ക്ക് മാറ്റും.”
സര്‍ ആര്‍തര്‍ തന്റെ സിഗാറിന് തീ പിടിപ്പിച്ച് ആലോചനയിലാണ്ടു. അദ്ദേഹം തന്റെ കഥകളിലെ ക്രിമിനലുകളുടെ ചിന്താപ്രക്രിയയിലൂടെയാണ് കടന്ന് പോകുന്നത് എന്ന് തോന്നി.
“ഈ വെയര്‍ ഹൌസ് എന്ന് പറയുന്നത്, നമ്മള്‍ വ്യാജപേടകം കൊണ്ട് വന്നപ്പോള്‍ സൂക്ഷിച്ച, മ്യൂസിയം ബില്‍ഡിംഗിന് പുറത്തുള്ള കെട്ടിടം അല്ലേ?”
“അതെ.”
“എങ്കില്‍ യഥാര്‍ത്ഥ ശവപേടകം ഓറിയന്‍റല്‍ ആന്‍റിക്വിറ്റീസ് വിഭാഗത്തിലേയ്ക്ക് മാറ്റാന്‍ പറ്റുമെങ്കില്‍ ഏതാനും ദിവസങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ അത് പുറത്തുള്ള വെയര്‍ ഹൌസിലേയ്ക്ക് മ്യൂസിയം സ്റ്റാഫ് തന്നെ മാറ്റില്ലേ?”
സ്റ്റെഡ് ആവേശത്തോടെ മേശമേല്‍ കൈ കൊണ്ടടിച്ചു. “സബാഷ് !! ഉഗ്രന്‍ പദ്ധതി, സര്‍ ആര്‍തര്‍! നിങ്ങളില്‍ കുറ്റാന്വേഷകന്‍റെ ബുദ്ധി മാത്രമല്ല. കുറ്റവാളിയുടെ ബുദ്ധിയുമുണ്ട്.”
അത് നല്ല ആശയമാണ് എന്ന് എനിക്കും തോന്നി.
“പക്ഷെ, ഇത് നടക്കണമെങ്കില്‍ ഒന്നോ രണ്ടോ ദിവസത്തിനുള്ളില്‍ തന്നെ യഥാര്‍ത്ഥ പേടകം ഓറിയന്‍റല്‍ ആന്‍റിക്വിറ്റീസ് വിഭാഗത്തിലേയ്ക്ക് മാറ്റണം. കാരണം ആ വിഭാഗം താല്‍ക്കാലികമായി പ്രദര്‍ശനം നിര്‍ത്തി വച്ച് കഴിഞ്ഞു. രണ്ട് ദിവസങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ അവിടെ നിന്ന് സാധനങ്ങള്‍ വെയര്‍ ഹൌസിലേയ്ക്ക് മാറ്റിത്തുടങ്ങും!”
“ആശയം വരട്ടെ, സര്‍ ആര്‍തര്‍!” സ്റ്റെഡ് അടുത്ത റൌണ്ട് ഹെന്നസി കോണ്യാക് ഗ്ലാസുകളിലേയ്ക്ക് പകര്‍ന്നു. സര്‍ ആര്‍തര്‍ പുകയുടെ ഒരു കൊച്ചു മേഘം പ്രക്ഷേപിച്ചു. തുടര്‍ന്ന് അദ്ദേഹം പ്രസ്താവിച്ചു:
“ഇന്ന് രാത്രി നമ്മള്‍--നമ്മള്‍ മൂവരും അത് ചെയ്യുന്നു!”
ഞാന്‍ ഒരു നിമിഷം കണ്ണ് മിഴിച്ചു പോയി.
സ്റ്റെഡ് ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ ഗ്ലാസിന്‍റെ വശത്ത് മെല്ലെ തട്ടി: “ഇവന് വീര്യമില്ല എന്നാര് പറഞ്ഞു! ഞാന്‍ റെഡി!”
ഇങ്ങനെ ഒരു തീരുമാനം സമീപഭാവിയില്‍ എടുക്കേണ്ടി വരും എന്നെനിക്ക് അറിയാമായിരുന്നു എങ്കിലും പെട്ടെന്ന് ഒരു തീരുമാനത്തിലേയ്ക്ക് എത്തിച്ചേരുമെന്ന് കരുതിയില്ല. എങ്ങനെ ചിന്തിച്ചാലും കണ്ടു പിടിക്കപ്പെടുക എന്ന അപകടസാധ്യതയുള്ള ഒരു ഏര്‍പ്പാടാണ്. പക്ഷെ സര്‍ ആര്‍തര്‍ പറഞ്ഞത് പോലെ ഏറ്റവും സുരക്ഷിതമായ പദ്ധതി ഇതാണ്. കാരണം ഇപ്പോള്‍ പേടകം ഓറിയന്‍റല്‍ വിഭാഗത്തിലേയ്ക്ക് മാറ്റിയാല്‍ അടുത്ത ഘട്ടം സ്റ്റാഫ് തന്നെ നിര്‍വഹിച്ചു കൊള്ളും. പുറത്ത് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന വെയര്‍ ഹൌസില്‍ നിന്ന് പേടകം കൊണ്ട് പോകുക എന്നത് പിന്നീട് ബുദ്ധിമുട്ടുള്ള കാര്യമല്ല. സ്റ്റെഡിനെയും സര്‍ ആര്‍തറെയും പോലെ സാഹസികര്‍ ഒപ്പമുള്ളപ്പോള്‍ ആ അവസരം ഒഴിവാക്കുക പ്രയാസമായിരുന്നു. അന്ന് രാത്രി പത്തര മണി പിന്നിടുമ്പോള്‍ ഞങ്ങള് മൂവരും നേരിയ ചാറ്റമഴ നനഞ്ഞു കൊണ്ട് മ്യൂസിയത്തിലേയ്ക്ക് നടക്കുകയായിരുന്നു.
മ്യൂസിയത്തില്‍ ഞങ്ങള് പ്രവേശിക്കുമ്പോള്‍ സമയം പതിനൊന്ന് കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ചില അധിക ജോലിയുള്ള സമയങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ രാത്രി വളരെ വൈകി മ്യൂസിയത്തില്‍ ചെലവഴിച്ചിട്ടുണ്ട്. എങ്കിലും ഇപ്പോഴത്തെ ഈ വരവിന്‍റെ ഉദ്ദേശം എന്നില്‍ വല്ലാത്ത ഒരു ഭീതി നിറച്ചു. നിഴല്‍ വീണ ഇരുണ്ട ഇടനാഴി ഒരു ഗുഹപോലെ നീണ്ട് കിടന്നു. ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ നടക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചിരുന്നെങ്കിലും കാല്‍പെരുമാറ്റം മുഴങ്ങിക്കേട്ടു. മഴ നിര്‍ത്താതെ പെയ്തിരുന്നത് കൊണ്ട് ഞങ്ങള്‍ക്ക് മേല് പുതപ്പുണ്ട് എന്നത് പോലെ ആശ്വാസം തോന്നി. എന്റെ ഓഫീസിനുള്ളില്‍ പ്രവേശിച്ച ശേഷം ഞങ്ങള് വാതില്‍ തഴുതിട്ടു.
ഞാന്‍ ഒരു കടലാസ് എടുത്ത് ഈജിപ്ഷ്യന്‍ വിഭാഗത്തിന്‍റെയും ഓറിയന്‍റല്‍ വിഭാഗത്തിന്‍റെയും സ്ഥാനങ്ങള്‍ വരച്ച് കാണിച്ചു. ഇംഗ്ലീഷ് അക്ഷരമാലയിലെ എച്ച് പോലൊരു ഘടനയിലാണ് രണ്ട് വിഭാഗങ്ങളും ഉള്ളത്. രണ്ട് തുല്യദൈര്‍ഘ്യമുള്ള കെട്ടിടങ്ങള്‍ നടുവിലായി പരസ്പരം ബന്ധിപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന ഘടന. ഒരു ഭാഗത്താണ് ഈജിപ്ഷ്യന്‍ വിഭാഗമെങ്കില്‍ മറുഭാഗത്താണ് ഓറിയന്‍റല്‍ വിഭാഗം. രണ്ട് കെട്ടിടങ്ങളും ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന ഭാഗത്ത് ഗാര്‍ഡുകളുടെ ഒരു സ്റ്റേഷന്‍ ഉണ്ട് എന്നതാണ് ഒരു വെല്ലുവിളി. സര്‍ ആര്‍തറും സ്റ്റെഡും കൂടി ഞാന്‍ വരച്ച രേഖാചിത്രം കൂലങ്കഷമായി പരിശോധിച്ചു. തന്റെ പോക്കറ്റില്‍ നിന്ന് പൈപ്പ് എടുത്ത് തീ പിടിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് സര്‍ ആര്‍തര്‍ എന്റെ നേരെ മുഖമുയര്‍ത്തി:
“സര്‍ ഏണസ്റ്റ്, ഇവിടെ മ്യൂസിയത്തില്‍ ശവപേടകത്തെക്കുറിച്ച് ചില സംസാരങ്ങളും കിംവദന്തികളും ഉണ്ടാകുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞല്ലോ. എന്ത് അനുഭവങ്ങളാണ് ഇവിടെ സ്റ്റാഫിനിടയില്‍ ഉണ്ടായതായി അവര്‍ പറയുന്നത്?”
“പലര്‍ക്കും പല അനുഭവങ്ങള്‍! ഡേവിഡ് പറഞ്ഞ കാര്യം ഞാന്‍ നിങ്ങളോട് സൂചിപ്പിച്ചിരുന്നല്ലോ. പേടകം കൊണ്ട് വന്ന ആഴ്ചയില്‍ സ്റ്റോറിനുള്ളില്‍ ഘനമുള്ള കാല്‍പെരുമാറ്റം കേട്ടതായി ഡേവിഡ് പറയുകയുണ്ടായി. സന്ദര്‍ശനസമയം കഴിഞ്ഞ് പ്രദര്‍ശനശാല വൃത്തിയാക്കാന്‍ വന്ന ഒരു സ്റ്റാഫ് വിചിത്രമായ ഭാഷയില്‍ ഒരു സ്ത്രീ ശബ്ദം കേട്ടുവത്രെ. ഒരിക്കല്‍ ഒരു തൂപ്പുകാരി മുറി വൃത്തിയാക്കുമ്പോള്‍ ആരോ പുറത്ത് നിന്ന് വാതില്‍ പൂട്ടിയതായി പറയുകയുണ്ടായി…ഒരിക്കല്‍ എനിക്കുണ്ടായ അനുഭവം--ഞാന്‍ അതിനടുത്ത് നില്‍ക്കെ പേടകം താനേ തുറന്നതായി…അത് ഞാന്‍ ഒരിക്കല്‍ സൂചിപ്പിച്ചിരുന്നല്ലോ?”
ഞാന്‍ ഇത് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ സര്‍ ആര്‍തറും സ്റ്റെഡും പരസ്പരം നോക്കി. ഇരുവരുടെയും മുഖത്ത് ദുരൂഹമായ ഒരു ചിരിയുണ്ടായി.
“സ്റ്റെഡ് പറഞ്ഞോളൂ” സര്‍ ആര്‍തര്‍ പറഞ്ഞു.
“ഇവിടെ നടക്കുന്ന അസാധാരണ സംഭവങ്ങള്‍ എല്ലാം അമെന്‍-റായുടെ പേടകത്തിന്‍റെ കണക്കില്‍ ആണല്ലോ ചേര്‍ത്തിരിക്കുന്നത്. ഇന്ന് ഇവിടെ നടക്കാന്‍ പോകുന്ന സംഭവങ്ങളും അങ്ങനെ തന്നെയായിരിക്കട്ടെ.”
“അതെ”, സര്‍ ആര്‍തര്‍ പറഞ്ഞു, “ സർ ഏണസ്റ്റ്, മ്യൂസിയം സ്റ്റാഫ് ആയതിനാൽ താങ്കൾ ഈ സമയത്ത് ഇവിടെയുണ്ടായിരിക്കുന്നതിൽ അസ്വാഭാവികതയൊന്നുമില്ല. അതിനാൽ താങ്കൾക്ക് ധൈര്യമായി ഈ ഇടനാഴിയിലൂടെ റോന്ത് ചുറ്റാം. ഞങ്ങൾ ഇരുവരെയും പറ്റുമെങ്കിൽ അവർ നേരിട്ട് കാണാതെ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ഇനി അഥവാ കണ്ടാൽ തന്നെ അത് നമുക്ക് പ്രയോജനപ്പെടുത്താൻ കഴിയണം.”
“അതെങ്ങനെ?”
“അതിനാണ് ഈ ജനാലകളുടെ കർട്ടൻ! ഞങ്ങളിരുവരും ഈ തുണികൾ കൊണ്ട് സ്വയം മൂടിയായിരിക്കും പുറത്തിറങ്ങുക. ഞങ്ങളെ അവർ കാണുന്നുവെങ്കിൽ ഞങ്ങൾ അമെൻ - റായുടെ പ്രേതരക്ഷകരാണ് എന്ന് കരുതിക്കോട്ടെ! താങ്കൾ ഗാർഡ് സ്റ്റേഷൻ്റെ താക്കോൽ കൈയിലെടുത്തോളൂ.”
ഞാൻ അതേക്കുറിച്ച് ആലോചിക്കുമ്പോഴേയ്ക്കും സർ ആർതറും സ്റ്റെഡും കൂടി ജനാലയുടെ കർട്ടനുകൾ അഴിച്ചെടുത്തു. ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ സ്റ്റെഡും സർ ആർതറും ശവക്കച്ച ധരിച്ച രണ്ട് രൂപങ്ങളായി മാറി.
“താങ്കൾ, ഗാർഡ് സ്റ്റേഷൻ്റെ നേർക്ക് നീങ്ങിക്കോളൂ. ഞങ്ങൾ നിഴൽ പറ്റി ഈ വരാന്തയിൽ എവിടെയെങ്കിലുമുണ്ടായിരിക്കും.” സ്റ്റെഡ് പറഞ്ഞു, “ഈ ഫ്ലോറിൽ എത്ര ഗാർഡുകളുണ്ട്?”
“മൂന്ന് പേർ. സൂക്ഷിക്കണം. അവരുടെ കൈയിൽ വിസിൽ ഉണ്ടായിരിക്കും. ഒരാളുടെ കൈവശം തോക്കും.”
“തോക്ക് എൻ്റെ കൈയിലുമുണ്ട്,” സർ ആർതർ പോക്കറ്റിൽ നിന്ന് ഒരു റിവോൾവർ പുറത്തെടുത്തു.
ഇദ്ദേഹം ഒരു കുറ്റാന്വേഷണ നോവലിസ്റ്റായതിൽ അത്ഭുതമില്ലെന്ന് ഞാൻ ഓർത്തു.
താക്കോലുമായി പൂച്ചക്കാലുകളിൽ ഇടനാഴിയിലൂടെ നടക്കുമ്പോൾ ഞാനൊന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി. പിന്നിൽ അടിമുടി വെളുത്ത നീളൻ തുണിയിൽ മൂടി ഒരു ആറടിരൂപം നിൽക്കുന്നത് കണ്ട് ഒരു നിമിഷം ഞാൻ നടുങ്ങിപ്പോയി.
“ദൈവമേ, അവർ ഇവരെ കാണാതിരിക്കട്ടെ. കണ്ടാൽ അവരുടെ മരണത്തിന് ഉത്തരം പറയേണ്ടി വരും.”
ഗാർഡ് സ്റ്റേഷനിൽ മങ്ങിയ വെളിച്ചമുണ്ടായിരുന്നു. ഞാൻ ജനാലയിലൂടെ പാളി നോക്കി. നിലത്ത് ഒരു കെറ്റിൽ തിളയ്ക്കുന്നു. കസേരയിൽ ഗാർഡ് തോമസ് ചാരിയിരുന്ന് മയങ്ങുന്നു. ഒരാൾ കൂടിയുണ്ട്. മുഖം കണ്ട് കൂടാ. വാതിൽ ചാരിയ നിലയിലാണ്. ഞാൻ ഒരു നിമിഷം നിന്നു. ഒരു നിമിഷമേ വേണ്ടൂ. കണ്ണഞ്ചുന്ന വേഗത്തിൽ ഞാൻ വാതിൽ ചേർത്തടച്ച് സാക്ഷയിട്ട് കൈയിൽ കരുതിയ താഴ് കൊണ്ട് പൂട്ടി.
വാതിലടഞ്ഞ ശബ്ദത്തിൽ തോമസ് ഉണർന്നിരിക്കണം,
“ഹേയ്! ആരാണത്!!! ഡേവിഡ്!! ഒരു വിസിൽ മുഴങ്ങി!’
ആരോ ഓടി വന്ന് വാതിലിൽ അകത്തേയ്ക്ക് വലിക്കാൻ തുടങ്ങി. മഴയുടെ ശബ്ദം രക്ഷയായി. ആ സമയത്ത് എന്തോ വന്ന് വീഴുന്നത് പോലെ ഒരു ശബ്ദം ഞാൻ കേട്ടു. പിന്നെ നിശബ്ദത. പെട്ടെന്ന് അന്തരീക്ഷത്തിൽ ചന്ദനത്തിരിയുടെ ഗന്ധമുയരുന്നത് എനിക്കനുഭവപ്പെട്ടു. ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കി. നേരിയ പുക! പെട്ടെന്ന് ഒരു തൂണിൻ്റെ മറവിൽ നിന്ന് പുകയ്ക്കിടയിലൂടെ ഒരാൾരൂപം പുറത്ത് വന്നു. ഒരിക്കൽ കൂടി ഞാൻ ഞെട്ടി. തുണിയിൽ മൂടിയ രൂപം പറഞ്ഞു: “സർ ഏണസ്റ്റ്, സ്റ്റെഡ് ആണ്. ഈ തിരി ഗാർഡ് മുറിയുടെ ജനാലയ്ക്കരികിൽ എവിടെയെങ്കിലും കുത്തി വച്ചോളൂ. ഒരു അന്തരീക്ഷ സൃഷ്ടിയ്ക്ക് നല്ലതാണ്.”
ഞാനത് ചെയ്തു. “ഒരു ശബ്ദം കേട്ടത് എന്താണ്?”
“മൂന്നാമത്തെ ഗാർഡ് ആർതറിനെ കണ്ട് താഴെ വീണതാണ്.”
“ദൈവമേ! “
“കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല. വേഗം വരൂ.”
ഞാൻ ഒരു നിമിഷം ഗാർഡ് റൂമിലേയ്ക്ക് കാതോർത്തു. ശബ്ദമില്ല. തോമസിൻ്റെയും ഡേവിഡിൻ്റെയും ചിന്തയുടെ ദിശ എനിക്ക് ഊഹിക്കാൻ കഴിയും. ഇരുവരും മ്യൂസിയത്തിലെ ‘ശല്യങ്ങൾ’ മുൻപേ അറിഞ്ഞിട്ടുള്ളവരാണ്.
ഞാനും സ്റ്റെഡും അതിവേഗം ഈജിപ്ഷ്യൻ വിഭാഗത്തിൻ്റെ പ്രദർശനഹാളിന് മുന്നിലെത്തി. സർ ആർതർ അവിടെയുണ്ടായിരുന്നു. തിരി താഴ്ത്തിയ ഒരു റാന്തൽവിളക്കുമായി ഞങ്ങൾ ശവപേടകത്തി ൻ്റെയരികിലെത്തി. സന്ദർശകർ നിൽക്കുന്നതിനും പ്രദർശനവസ്തുവിനും ഇടയിൽ ഒരു ചങ്ങലയുണ്ടായിരുന്നു. ഞാനത് അഴിച്ചു മാറ്റി. ഒട്ടും വൈകാനില്ല. ഞങ്ങൾ മൂവരും ചേർന്ന് പേടകം ഉയർത്തിയെടുത്തു. എൻ്റെ ഹൃദയം പെരുമ്പറ മുഴക്കുകയായിരുന്നു.
പ്രാചീനമായൊരു ശവഘോഷയാത്ര പോലെ ഞങ്ങൾ ഓറിയൻ്റൽ ആൻറ്റിക്വിറ്റീസ് വിഭാഗത്തിലേയ്ക്ക് നീങ്ങി. മഴ ഞങ്ങൾക്ക് മേൽ ഒരു സുരക്ഷിത ആവരണം പോലെ പെയ്ത് കൊണ്ടിരുന്നു. മുന്നിൽ സർ ആർതർ, നടുവിൽ ഞാൻ, പിന്നിൽ സ്റ്റെഡും. പ്രദർശനഹാളിൻ്റെ മുന്നിലെത്തിയപ്പോൾ പേടകം താഴെയിറക്കിയ ശേഷം ഞാൻ വാതിൽ തുറന്നു. പ്രദർശനം നിർത്തി വയ്ക്കുകയും വസ്തുക്കൾ മാറ്റാൻ തുടങ്ങുകയുമായിരുന്നതിനാൽ അടുക്കും ചിട്ടയും തെറ്റിക്കിടക്കുകയായിരുന്നു ആ മുറി. അടുത്ത ദിവസം വെയർഹൗസി ലേയ്ക്ക് മാറ്റാനുള്ള സാധനങ്ങൾ മൂടാൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന തുണി കൊണ്ട് ഞങ്ങള് പേടകം മൂടി. തലേ ദിവസം മാറ്റിയ വസ്തുക്കളുടെ ലിസ്റ്റിന് പകരം അതിൽ നിന്ന് ഒരെണ്ണം ഒഴിവാക്കി മറ്റൊരു ലിസ്റ്റ് ഞാൻ ടൈപ്പ് ചെയ്തെടുത്ത് ചുവന്ന മഷി കൊണ്ട് ടിക്ക് ചെയ്ത് രജിസ്റ്ററിൽ വച്ചു. ഒഴിവാക്കിയതിൻ്റെ നമ്പർ പേടകം പൊതിഞ്ഞ തുണിക്ക് മേൽ എഴുതി, ഞങ്ങൾക്ക് തിരിച്ചറിയാൻ പാകത്തിൽ ഒരു അടയാളവുമിട്ടു. ഇപ്പോൾ പേടകത്തിൻ്റെ നമ്പർ ഓറിയൻ്റൽ വിഭാഗത്തിലുള്ള ഒരു പുരാവസ്തുവിന്റെ നമ്പരാണ്. സമാന വലിപ്പമുള്ള ഒരു പെട്ടിയാണത്.
പകുതി ജോലി കഴിഞ്ഞു. ഇനി വേണ്ടത് ഇപ്പോള്‍ സ്റ്റോർമുറിയിലിരിക്കുന്ന വ്യാജപേടകം ഈജിപ്ഷ്യൻ പ്രദർശനഹാളി ലെത്തിക്കുകയാണ്. ഞങ്ങൾ ഹാൾ ഭദ്രമായടച്ച് സ്റ്റോർമുറിയുടെ നേർക്ക് നടന്നു. സമയം ഒരു മണിയാകുന്നു. തടസ്സങ്ങളൊന്നും നേരിടാതെ സ്റ്റോർമുറി തുറന്ന് പേടകം ഞങ്ങൾ പുറത്തെടുത്തു. തിരികെ ഈജിപ്ഷ്യൻ ഹാളിലേയ്ക്ക് മടങ്ങുമ്പോൾ ആരോ ഇടനാഴിയിലൂടെ നടന്ന് വരുന്നൊരു ശബ്ദം ഞങ്ങൾ കേട്ടു. നെഞ്ച് തകർത്ത് ഹൃദയം പുറത്ത് വരുമെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി.
“നിൽക്കൂ, സർ ഏണസ്റ്റ്,” സർ ആർതർ പറഞ്ഞു, “നിങ്ങൾ രണ്ട് പേരും ഹാളിൻ്റെ നേർക്ക് തന്നെ നടക്കുക. ഞാൻ മുൻപേ നടന്ന് എന്താണ് എന്ന് നോക്കാം.”
തുടർന്ന് സർ ആർതർ അമെൻ -റായുടെ പ്രേതരക്ഷകൻ്റെ ശരീരഭാഷ ആവാഹിച്ചു കൊണ്ട് മുന്നോട്ട് നടന്ന് ഇടതുവശത്തേയ്ക്ക് തിരിഞ്ഞു. ഞാനും സ്റ്റെഡും കൂടി ജാഗ്രതയോടെ മുന്നോട്ട് നീങ്ങി. നേരത്തെ സർ ആർതറിനെ കണ്ട് ഭയന്ന ഗാർഡ് ഉണർന്ന് ഗാർഡ് സ്റ്റേഷനിൽ ചെന്ന് മുറി തുറക്കാൻ ശ്രമിച്ചിരിക്കാം.
ഞാനും സ്റ്റെഡും പേടകവുമായി ഈജിപ്ഷ്യൻ ഹാളിൽ പ്രവേശിച്ച് യഥാർത്ഥ പേടകം ഇരുന്നയിടത്ത് വ്യാജപേടകം സ്ഥാപിച്ചു. അതിനെ പൊതിഞ്ഞിരുന്ന കട്ടിയുള്ള തുണി മാറ്റി ചങ്ങല മുൻപിരുന്നവണ്ണം പുനഃസ്ഥാപിച്ചു. പ്രശ്നങ്ങളൊന്നുമില്ലാതെ തന്നെ കൃത്യം പൂർത്തിയാക്കാൻ കഴിഞ്ഞതിൽ ഞാൻ ആശ്വസിച്ചു. പെട്ടെന്ന് അന്തരീക്ഷത്തില്‍ ചന്ദനത്തിരി യുടെ ഗന്ധം പരന്നു.
“സര്‍ ആര്‍തര്‍ എത്തിയെന്ന് തോന്നുന്നു”, ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
അപ്പോഴേയ്ക്കും വാതിൽക്കൽ ഒരു നിഴൽ വീഴുന്നത് ഞങ്ങൾ കണ്ടു. ഞാനും സ്റ്റെഡും പരസ്പരം നോക്കിയപ്പോൾ ആറടി ഉയരത്തിൽ ശവക്കച്ചയിൽ മൂടിയ ആൾരൂപം പ്രവേശിച്ചു.
“ഹൊ! സർ ആർതര്‍ തന്നെ! ഭയന്ന് പോയി!” സ്റ്റെഡ് പറഞ്ഞു.
“എന്ത് സംഭവിച്ചു, സര്‍ ആര്‍തര്‍, ആരായിരുന്നു ഇടനാഴിയില്‍? അവര്‍ നിങ്ങളെ കണ്ടോ?”
സര്‍ ആര്‍തര്‍ ശവപേടകത്തിന്‍റെയിരികിലേയ്ക്ക് നീങ്ങി.
“എല്ലാം വേണ്ട പോലെ തന്നെ നടന്നു”, സ്റ്റെഡ് പറഞ്ഞു, “എല്ലാം കൃത്യമാണ്. ഇങ്ങനെയൊരു വച്ച് മാറ്റം നടന്ന കാര്യം നമ്മളല്ലാതെ മറ്റാരും അറിയാന്‍ പോകുന്നില്ല.”
അപ്പോള്‍ ഹാളിന്‍റെ വാതില്‍ക്കല്‍ ഒരു കാല്‍പെരുമാറ്റം കേട്ടു. ഞങ്ങള് ജാഗരൂകരായി. ഞങ്ങള്‍ക്ക് എങ്ങോട്ടെങ്കിലും മാറാന്‍ കഴിയുന്നതിന് മൂടിപ്പുതച്ച ഒരു രൂപം പ്രവേശിച്ചു. ഞാന്‍ നോക്കുമ്പോള്‍ കൈകള്‍ കൊണ്ട് കര്‍ട്ടന്‍ തുണി അഴിച്ചു മാറ്റിക്കൊണ്ട് സര്‍ ആര്‍തര്‍ അകത്തേയ്ക്ക് കടന്നു വന്നു. “ ആഹ്ലാദിക്കൂ, മാന്യരേ! ദൌത്യം വിജയകരം !”
ഞാനും സ്റ്റെഡും നടുങ്ങി നിന്നു!!
ഇപ്പോള്‍ കടന്ന് വന്നത് സര്‍ ആര്‍തര്‍ ആണെങ്കില്‍ ആദ്യം പ്രവേശിച്ചത് ആരാണ്? ഇപ്പോള്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് സമീപം നില്‍ക്കുന്നതാര്??? ഞങ്ങളുടെ മുഖത്തെ കൊടുംഭീതി സര്‍ ആര്‍തറും തിരിച്ചറിഞ്ഞു. ഇപ്പോള്‍ ഹാളില്‍ ഞങ്ങള് നാലു പേരുണ്ട്! ഞങ്ങള് മൂവരും ഒന്നിച്ച് ഒരു വശത്തേയ്ക്ക് നീങ്ങി മാറി.
മുന്നില്‍ നിന്ന മുഷിഞ്ഞ വെള്ള പുതച്ച ഉയരമുള്ള ആള്‍ രൂപം, ചക്രച്ചെ രുപ്പിലെന്ന പോലെ ഒഴുകി വട്ടം കറങ്ങി, അതിന്റെ അന്ധമായ മുഖം ഞങ്ങളുടെ നേര്‍ക്ക് യാന്ത്രികമാ യി തിരിച്ചു. പിന്നെ ഹാളിന്‍റെ ഇരുട്ട് വീണു കിടന്ന ഭാഗത്തേയ്ക്ക് അതിവേഗം ഒഴുകി ഇല്ലാതായി!!
“ദൈവമേ!! എന്താണ് ഞങ്ങള് കണ്ടത്?”കൊടും ഭീതിയോടെ ഞങ്ങള് പരസ്പരം നോക്കി.
അഞ്ച്
അന്ത്യം
ഞങ്ങളുടെ പദ്ധതി പ്രകാരം കാര്യങ്ങള്‍ വിജയകരമായി പൂര്‍ത്തിയാക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞു എന്ന ആശ്വാസമുണ്ടായിരിക്കെത്തന്നെ അത് ഞങ്ങളില്‍ ശേഷിപ്പിച്ച ഭയാനുഭവത്തിന്‍റെ ആഴം വളരെ വലുതായിരുന്നു. നമ്മെ ഓരോരുത്തരെയും നമ്മള്‍ പിന്തുടരുന്ന നിലപാടുകളില്‍ എത്തിക്കുന്നത് നമ്മുടെ വ്യക്തിഗതമായ അനുഭവങ്ങളാണ്. അപരനോട് അത് വിനിമയം ചെയ്യുക പ്രയാസമാണ്. എങ്കിലും നമ്മുടെ അനുഭവം നമുക്ക് മറന്ന് കളയുക എളുപ്പമല്ല.
മ്യൂസിയത്തിലെ സാഹസികതയ്ക്ക് ശേഷം വിദേശത്ത് നിന്ന് പുരാവസ്തുക്കളുടെ ഒരു ശേഖരം വന്നെത്തിയ ദിവസം സ്റ്റെഡ് ഏർപ്പാട് ചെയ്ത ഒരു വണ്ടിയിൽ യഥാർത്ഥ മമ്മിപേടകം വെയർഹൗസിൽ നിന്ന് പുറത്തേയ്ക്ക് കൊണ്ട് പോകാൻ ഞങ്ങൾക്ക് കഴിഞ്ഞു. അന്ന് അത് സ്റ്റെഡിൻ്റെ വീട്ടിൽ സൂക്ഷിക്കുകയും അടുത്ത ദിവസം സതാംപ്റ്റണിൽ ഡോ. ജൊനാതൻ ട്രെവർ താമസിക്കുന്ന ഹോട്ടലിലേയ്ക്ക് മാറ്റുകയും ചെയ്തു. ഡോ. ട്രെവർ, ഏപ്രിൽ അഞ്ചിന് ന്യൂയോർക്കിലേയ്ക്ക് പുറപ്പെടുന്ന എസ് എസ് സെൻ്റ് പോൾ എന്ന കപ്പലിൽ പേടകം കൊണ്ട് പോകുന്നതിന് കാർഗോ ബുക്ക് ചെയ്യുകയും ചെയ്തു. ന്യൂയോർക്കിൽ നടക്കുന്ന ഒരു സമ്മേളനത്തിൽ പങ്കെടുക്കുന്നതിന് വേണ്ടി സ്റ്റെഡും അമേരിക്കയിലേയ്ക്ക് പോകാൻ തയ്യാറാകുകയായിരുന്നു.
കഴിഞ്ഞ രണ്ട് വർഷങ്ങളായി ഞാനും സ്റ്റെഡും സർ ആർതറും മി. ഡഗ്ലസ് മുറെയും ചേർന്ന് ഇട പെട്ടു കൊണ്ടി രുന്ന, സർ ആർതറിൻ്റെ ഭാഷയിൽ -“ദുരൂ ഹമായ ശവപേടക ത്തിൻ്റെ സാഹസം” അതിൻ്റെ അവസാന ത്തി ലേയ്ക്കടുക്കു കയായിരുന്നു. അതി ൻ്റെ പരിസമാപ്തിയുടെ ആശ്വാസം പങ്ക് വയ്ക്കുന്നതിനും ഡോ. ട്രെവറിനെയും സ്റ്റെഡിനെയും യാത്രയയ്ക്കുന്നതിനും ഞാനും സർ ആർതറും കൂടി സതാംപ്റ്റണിലേയ്ക്ക് പോകാം എന്ന് തീരുമാനിച്ചു. ഏപ്രിൽ നാലിന് സായാഹ്നത്തിൽ ട്രെവർ താമസിച്ചിരുന്ന സൌത്ത് വെസ്റ്റേണ്‍ ഹോട്ടലിൽ ഞങ്ങൾ ഒത്ത് കൂടി.
“അമെൻ-റായുടെ നിത്യശാന്തിയ്ക്ക് വേണ്ടി പാനോപചാരം!” ഡോ. ട്രെവർ ഒരു ചെറു ചിരിയോടെ ഗ്ലാസുയർത്തി.
ഞാനും സ്റ്റെഡും സർ ആർതറും പരസ്പരം നോക്കി. അത്ര കണ്ട് ഉയർത്തിയില്ലെങ്കിലും ഉപചാരമെന്ന നിലയിൽ ട്രെവറിനോടൊപ്പം ചേരാൻ വേണ്ടി ഞങ്ങളും അതേ ചലനം ആവർത്തിച്ചു. ഞങ്ങളുടെ മൂവരുടെയും മനസിലൂടെ അപ്പോൾ കടന്ന് പോയിരുന്ന ചിന്തകൾ എന്തെന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് പരസ്പരം അറിയാമായിരുന്നു.
“നിങ്ങളുടെ ആശങ്കകൾ ഇനിയും തീർന്നില്ല എന്ന് തോന്നുന്നു?” ഡോ. ട്രെവർ നിരീക്ഷിച്ചു.
“തീർച്ചയായും,” ഞാൻ പറഞ്ഞു, “പേടകം ഇംഗ്ലണ്ടിൻ്റെ തീരം വിടുന്നതോടെ ഞങ്ങളുടെ ശേഷിക്കുന്ന ആശങ്കകൾക്ക് കൂടി അവസാനമാകും.”
അദ്ദേഹം ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. പിന്നെ ഒരിറക്ക് മദ്യം രുചിച്ച ശേഷം പറഞ്ഞു, “ഇത്രയൊന്നും വൈകാരികമായി ഒരു കാര്യത്തെയും സമീപിക്കരുത് എന്നാണെനിക്ക് പറയാനുള്ളത്. വസ്തുനിഷ്ഠമായി കാര്യങ്ങളെ കാണാൻ ശ്രമിക്കുക.”
ഞാനും സ്റ്റെഡും സർ ആർതറും പരസ്പരം നോക്കി. എപ്പോൾ മുതലാണ് ഞങ്ങൾക്ക് ഈ വിഷയത്തിലുള്ള വസ്തുഷ്ഠമായ സമീപനം നഷ്ടപ്പെട്ടത്? മരണത്തിനും മരണഭയത്തിനും ജീവിതത്തിൽ ഊഹിക്കാൻ കഴിയുന്നതിനെക്കാൾ സ്വാധീനമുണ്ട്. അത് അനുഭവപരിധിയിൽ വരുന്നത് വരെ, ഒരാളെ അത് പറഞ്ഞു മനസിലാക്കുക പ്രയാസമാണ്. മ്യൂസിയത്തിലെ അനുഭവത്തെക്കുറിച്ച് അദ്ദേഹത്തോട് ഞങ്ങൾ പറഞ്ഞില്ല. അദ്ദേഹം അത് വിശ്വസിക്കുമായിരുന്നില്ല. അതിനാൽ ഞങ്ങൾ മറ്റ് കാര്യങ്ങളിലേയ്ക്ക് തിരിഞ്ഞു.
അഞ്ചിന് ഉച്ചയ്ക്ക് 12 മണിയ്ക്കാണ് ന്യൂയോർക്കി നുളള എസ് എസ് സെൻ്റ് പോൾ പുറപ്പെടുന്നത്. അതിൻ്റെ ചരക്ക് സാധനങ്ങൾ ക്കൊപ്പം ശവ പേടകവും കടൽ കടക്കും. പേടകം വളരെ സുരക്ഷിതമായ വിധത്തിൽ ചാക്കുതുണി കൊ ണ്ട് പൊതി ഞ്ഞിരുന്നു. ഹോട്ട ലിൽ സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന പേടകം തുറമുഖത്തെത്തിക്കാനും സുര ക്ഷിതമായി കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നുണ്ട് എന്ന് ഉറപ്പ് വരുത്താനും ഡോ. ട്രെവർ, യാത്രയില്‍ തന്നെ അനുഗമിച്ചിരുന്ന സഹായി സ്റ്റീഫനെ ഏല്‍പ്പിച്ചിരുന്നു.
എല്ലാ ഒരുക്കങ്ങളും തയ്യാറായി പ്രഭാതത്തില്‍ ഞങ്ങള് ഹോട്ടല്‍ റിസപ്ഷനിലിരിക്കെ സ്റ്റീഫന്‍ വളരെ തിരക്കിട്ട് ഓടി വരുന്നത് ഞങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധയില്‍ പെട്ടു. അയാളുടെ മുഖത്ത് വെപ്രാളം നിഴലിച്ചിരുന്നു.
ഞങ്ങൾ ഉടൻ തന്നെ പുറത്തേയ്ക്ക് ചെന്നു. “എന്ത് സംഭവിച്ചു, സ്റ്റീഫൻ?, ഡോ. ട്രെവർ അന്വേഷിച്ചു.
“നമ്മുടെ പെട്ടി പരിശോധനയ്ക്കിടയിൽ തടഞ്ഞു വച്ചിരിക്കുകയാണ്…” കിതച്ചു കൊണ്ട് സ്റ്റീഫന്‍ പറഞ്ഞു.
“എന്താണ് കാര്യം?”
“പരിശോധനയെല്ലാം കഴിഞ്ഞ് പെട്ടി കപ്പലിൽ ലോഡ് ചെയ്തിരുന്നു. അപ്പോഴാണ് ജോലിക്കാരിൽ ഒരാൾ പെട്ടിയുടെ ഒരു മൂലയിൽ നിന്ന് ചുവന്ന നിറത്തിൽ ചോര പോലെ എന്തോ പടരുന്നത് കണ്ടത്. അവരത് പരിശോധനാ ഉദ്യോഗസ്ഥനെ വിളിച്ചു കാണിച്ചു. അയാൾ പെട്ടി ചരക്ക് സൂക്ഷിക്കുന്ന മുറിയിലേയ്ക്ക് മാറ്റിയിട്ട് എന്നെച്ചോദ്യം ചെയ്തു. ഇതിൽ എന്താണെന്നും ഇതിൻ്റെ ഉടമയോട് ഉടൻ എത്തിച്ചേരാനും ആവശ്യപ്പെട്ടു…”
ഞങ്ങൾ വിളറി. അപ്രതീക്ഷിതമായ തടസ്സങ്ങള്‍! പേടകം തുറന്ന് ഡോ. ട്രെവറിനെ വിശദമായി കാണിക്കുകയും അദ്ദേഹം തൃപ്തനാകുകയും ചെയ്തതാണ്.
“ആ സത്വം അത്രയെളുപ്പം ഇവിടം വിട്ട് പോകുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല” സ്റ്റെഡ് പിറുപിറുത്തു.
“മണ്ടത്തരം പുലമ്പാതിരിക്കൂ, വില്യം.” ഡോ. ട്രെവർ പറഞ്ഞു, “നമുക്ക് തുറമുഖത്തേയ്ക്ക് പോകാം. എന്തെങ്കിലും തെറ്റിദ്ധാരണയായിരിക്കാം. നമുക്ക് ചെന്ന് കാര്യങ്ങൾ തീർപ്പാക്കാം.”
“ആയിരിക്കാം” ഞാൻ പറഞ്ഞു, “പക്ഷേ പെട്ടി തുറക്കുകയും സംസാരിക്കപ്പെടുകയും പോലീസ് ഇടപെടുന്ന സാഹചര്യവുമുണ്ടായാൽ നമ്മുടെ നില പരുങ്ങലിലാകും. അന്വേഷണം മ്യൂസിയത്തിലേയ്ക്ക് നീങ്ങിയാൽ എന്താണുണ്ടാകുക എന്ന് പറയേണ്ടല്ലൊ?”
കാര്യങ്ങളുടെ ഗൗരവം എല്ലാവർക്കും അറിയാമായിരുന്നു.
“ഒന്നുമുണ്ടാകില്ല, സർ ഏണസ്റ്റ്. അത് അവർ കരുതുന്നത് പോലെ ചോരയൊന്നുമാകില്ല. വല്ല പെയിൻ്റോ മറ്റോ പറ്റിയതാകും. വില്യം പറഞ്ഞു വന്നത് പോലെ മമ്മിയുടെ തന്ത്രമാണ് എന്നൊന്നും ചിന്തിച്ചു തുടങ്ങേണ്ടതില്ല, വരൂ..”
ഞങ്ങൾ തുറമുഖത്ത് കാർഗോ ഓഫീസിലെത്തി. തിരക്കായിരുന്നത് കൊണ്ട് കുറെ നേരം കാത്ത് നില്‍ക്കേണ്ടി വന്നു. എസ് എസ് സെന്റ് പോള്‍ കപ്പല്‍ യാത്രയ്ക്ക് ബെര്‍ത്തില്‍ യാത്രയ്ക്ക് തയ്യാറായി നിന്നു. കാര്യങ്ങളുടെ കിടപ്പ് കണ്ടിട്ട് സ്റ്റെഡിനും ഡോ. ട്രെവറിനും ആ കപ്പലില്‍ പോകാന്‍ കഴിയുമെന്ന് തോന്നിയില്ല.
“മമ്മി നമ്മുടെ വഴി മുടക്കുകയാണ്.” സ്റ്റെഡ് പിറുപിറുത്തു.
വീണ്ടും അരമണിക്കൂര്‍ കൂടി കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഓഫീസില്‍ പ്രവേശിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞു. സ്റ്റീഫൻ ഞങ്ങളെ ഓഫിസറുടെ അടുത്തേയ്ക്ക് നയിച്ചു. അയാൾ ഞങ്ങളെ ദൂരെ നിന്ന് തന്നെ കണ്ടു. ഞങ്ങൾ അവിടേയ്ക്ക് എത്താൻ കാക്കുന്നതിന് പകരം ഞങ്ങളുടെ അടുത്തേയ്ക്ക് വന്നു. ഒട്ടും സൗഹൃദപൂർണമായിരുന്നില്ല അയാളുടെ മുഖം.
“ആരാണ് ഈ പെട്ടിയുടെ ഉടമ?”
“ഞാനാണ്.” ഡോ. ട്രെവർ പറഞ്ഞു.
“സത്യം. പറയണം. എന്താണ് ഈ പെട്ടിയ്ക്കുള്ളിൽ?”
“സർ, ഇതിനുള്ളിൽ ഒരു പുരാവസ്തുവാണ്. ഒരു പ്രാചീന ശവപേടകം. ഞാൻ ഇത്തരം വസ്തുക്കൾ ശേഖരിക്കുകയും ഗവേഷണം നടത്തുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരാളാണ്.”
ട്രെവർ തൻ്റെ തിരിച്ചറിയൽ രേഖകൾ കാണിച്ചു. “സര്‍, ഇക്കാരണം കൊണ്ട് യാത്ര മുടങ്ങിയാല്‍ ഞങ്ങളുടെ തീരുമാനിച്ച് വച്ചിരിക്കുന്ന പരിപാടികളൊക്കെ കുഴപ്പത്തിലാകും. ദയവ് ചെയ്ത് പെട്ടെന്ന് കാര്യങ്ങള്‍ ശരിയാക്കിത്തരണം.”
“അതൊന്നും എന്റെ വിഷയമല്ല. ശവപേടകമൊക്കെ ശരി. പക്ഷെ പേടകത്തില്‍ ശവമാണോ എന്നറിഞ്ഞാല്‍ മതി.”
“സർ, അതൊരു പെട്ടി മാത്രമാണ്.”
“പിന്നെങ്ങനെയാണ് അതിൽ നിന്ന് ചോരയൊലിക്കുന്നത്?”
അയാൾ ചരക്ക് ഗോഡൗണിലേയ്ക്ക് നടന്നു. ഞങ്ങൾ പിൻതുടർന്നു.
പെട്ടിയുടെ ഒരു മൂലയിൽ താഴെ ഭാഗത്തായി ചുവന്ന പടർപ്പ് കാണാം. സർ ആർതർ കുനിഞ്ഞ് നിലത്തിരുന്ന് പരിശോധിച്ചു.
“വളരെ സംശയാസ്പദമാണ്. ഇത് പോലീസിലറിയിക്കേണ്ടതാണ് എന്നാണ് ഞാൻ വിചാരിക്കുന്നത്..”
“ഇത് തുറന്ന് ഇതിനുള്ളിൽ ആരുടെയും ശവം ഇല്ല എന്ന് സാറിനെ ബോധ്യപ്പെടുത്തിയാൽ മതിയല്ലൊ?”
സർ ആർതർ നിലത്ത് നിന്ന് എഴുന്നേറ്റു:
“സർ, ഒരു നിമിഷം. ഞാൻ ഒന്ന് പറഞ്ഞോട്ടെ, ഇത് ചോരയൊന്നുമല്ല. E120 എന്നറിയപ്പെടുന്ന, കാർമൈൻ എന്ന ഡൈയാണ്. കോക്കിനിയൽ ഷഡ്പദത്തിൽ നിന്ന് ഉത്പാദിപ്പിക്കുന്ന ഈ നിറം വസ്ത്രങ്ങൾക്കും കടലാസിനും മുതൽ ഭക്ഷണ വസ്തുക്കൾക്ക് നിറം കൊടുക്കാൻ വരെ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ഇത് തുറക്കുന്നതിനും പോലീസിനെ വിളിക്കുന്നതിനും മുൻപ് അൽപം സാവകാശം തന്നാൽ ഈ ഗോഡൗണിനുള്ളിൽ കാർമൈൻ അടങ്ങിയ കാർഗോ ഉണ്ടെന്ന് ഞാൻ തെളിയിച്ചു തരാം. ചോർന്നപ്പോൾ ഈ പെട്ടിയിൽ പുരണ്ടതാകാം.”
“ഓഹോ, ഇദ്ദേഹം ആരാണാവോ? ഷെർലക് ഹോംസോ?””
“അല്ല,” ഞാൻ പറഞ്ഞു, “അദ്ദേഹം ഷെർലക് ഹോംസിൻ്റെ സൃഷ്ടാവ്, സർ ആർതർ കോനൻ ഡോയൽ!”
സർ ആർതർ നാടകീയമായി തൻ്റെ കാർഡ് എടുത്ത് അദ്ദേഹത്തിന് നീട്ടി.
അത് ആ ഉദ്യോഗസ്ഥാനില്‍ പ്രകടമായ ഒരു ഭാവമാറ്റമുണ്ടാക്കി. അയാൾ വെളുക്കെ ചിരിച്ചു:
“താങ്കളുടെ രചനകൾ ഞാൻ വായിച്ചിട്ടുണ്ട്, സർ. കണ്ടതിൽ വളരെ സന്തോഷം. താങ്കൾ പറഞ്ഞത് വളരെ ശരിയാണ് എന്ന് ഇപ്പോൾ മനസിലാകുന്നു. കാർമൈൻ അടങ്ങിയ ചില പെട്ടികൾ ഇന്നലത്തെ കപ്പലിൽ കയറ്റി അയച്ചിരുന്നു. ഒരു പക്ഷേ നിറം ചോർന്നിട്ടുണ്ടാകാം. ക്ഷമിക്കണം, മാന്യരേ. നിങ്ങൾക്ക് നേരിട്ട പ്രയാസത്തിന് മാപ്പ് ചോദിക്കുന്നു.
ഡോ. ട്രെവർ വാച്ചിൽ നോക്കി: “വളരെ നന്ദിയുണ്ട്, സർ. എന്ത് കാരണം കൊണ്ടായാലും, ഞങ്ങളുടെ യാത്ര തടസ്സപ്പെട്ടു എന്നതാണ് വാസ്തവം. താങ്കൾ താങ്കളുടെ സാമാന്യയുക്തി ഉപയോഗിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ ഞങ്ങൾക്ക് ഈ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാകുമായിരുന്നില്ല.”
“എനിക്ക് വിഷമമുണ്ട്, സർ. എന്തെങ്കിലും കാരണവശാൽ ഈ പെട്ടിയിൽ സംശയകരമായ എന്തെങ്കിലുമുണ്ടായിരുന്നു എന്ന് വരികിൽ, അത് ന്യൂയോർക്കിൽ വച്ചാണ് കണ്ട് പിടിക്കപ്പെടുന്നതെങ്കിൽ എന്നെയും അത് ബാധിക്കും.”
ഞങ്ങൾ ഗോഡൗണിൽ നിന്ന് പുറത്തിറങ്ങി. ഡോ. ട്രെവറിനും സ്റ്റെഡിനും പോകേണ്ടിയിരുന്ന കപ്പൽ പുറപ്പെടാൻ തുടങ്ങുന്നത് ഞങ്ങൾ കണ്ടു.
“കാർമൈൻ ആയാലും രക്തമായാലും യാത്ര മുടക്കുന്നതിൽ അമെൻ റാ വിജയിച്ചു”, സ്റ്റെഡ് പറഞ്ഞു.
ഡോ. ട്രെവർ പുച്ഛത്തിൽ കൈ മലർത്തിക്കൊണ്ട് മുന്നോട്ട് നടന്നു.
ഞങ്ങൾ ഹോട്ടലിലേയ്ക്ക് മടങ്ങി. ഹോട്ടൽ മാനേജ്മെൻ്റിൻ്റെ സഹായത്തോടെ ഏപ്രിൽ ആറിന് പുറപ്പെടാനുള്ള ഫിലഡെൽഫിയ എന്ന കപ്പലിൽ അധികക്കൂലി കൊടുത്ത് ടിക്കറ്റ് സംഘടിപ്പിക്കാൻ കഴിയുമോ എന്ന് ഡോ. ട്രെവർ ശ്രമിച്ചു.
ആറാം തിയതി ഡോ. ട്രെവറും സ്റ്റെഡും യാത്രയ്ക്ക് തയ്യാറായി. തുറമുഖത്ത് എത്തിയപ്പോൾ അവിടെ വലിയൊരു ആൾക്കൂട്ടം കണ്ടു. സ്റ്റീഫൻ എന്താണെന്ന് അന്വേഷിക്കാൻ പോയി ഉടൻ തന്നെ മടങ്ങിയെത്തി.
“കൽക്കരി സമരം!! കപ്പൽ റദ്ദാക്കി!”
ഞങ്ങൾ മിന്നലടിച്ച മട്ടിൽ നിന്നു. എന്താണിത്!
“ഇപ്പോൾ ഡോക്ടർക്ക് വിശ്വാസമാകുന്നുണ്ടോ?” സ്റ്റെഡ് ചോദിച്ചു.
“യാത്ര മുടങ്ങുന്നു, നമ്മൾ ബുദ്ധിമുട്ടുന്നു, എല്ലാം ശരി തന്നെ. പക്ഷേ ഇതെല്ലാം മമ്മിശാപമാണെന്ന് കരുതാൻ പറ്റില്ല. എത്രയോ കാലമായി ഞാൻ ആവിക്കപ്പലുകളിൽ യൂറോപ്പിനും അമേരിക്കയ്ക്കുമിടയിൽ സഞ്ചരിക്കുന്നു. പല കാരണങ്ങളാൽ യാത്ര മുടങ്ങാറുണ്ട്. അതെല്ലാം കപ്പൽഗതാഗതത്തിൻ്റെ ഭാഗമാണ്. ഇതല്ലെങ്കിൽ മറ്റൊരു കപ്പൽ, അത്ര തന്നെ.”
കല്‍ക്കരി സമരം തുടരുന്നത് അടുത്ത ദിവസങ്ങളില്‍ പുറപ്പെടാനിരുന്ന മറ്റ് പല കപ്പലുകളെയും ബാധിച്ചിരുന്നു. സ്റ്റെഡ് മുതിര്‍ന്ന പത്രപ്രവര്‍ത്തകന്‍ എന്ന നിലയിലുള്ള തന്റെ വിപുലമായ സൌഹൃദവൃത്തങ്ങള്‍ ഉപയോഗിച്ച് ഏപ്രില്‍ ഏഴിനോ എട്ടിനോ പുറപ്പെടുന്ന ഏതെങ്കിലും കപ്പലുകളില്‍ ടിക്കറ്റ് ലഭിക്കുമോ എന്ന് ശ്രമിച്ചു. ഒടുവില്‍ അവസാന നിമിഷം ക്യാന്‍സല്‍ ചെയ്ത ചില ടിക്കറ്റ് ഒഴിവില്‍ ഏപ്രില്‍ പത്താം തിയതി ഉച്ചയ്ക്ക് പുറപ്പെടുന്ന കപ്പലില്‍ ഒരു ഫസ്റ്റ് ക്ലാസ് ടിക്കറ്റും ഒരു സെക്കന്‍ഡ് ക്ലാസ് ടിക്കറ്റും ലഭ്യമായി.
ഇത്തവണ പ്രശ്നങ്ങള്‍ ഒന്നും നേരിടാതെ പേടകം കപ്പലില്‍ ലോഡ് ചെയ്യാന്‍ കഴിഞ്ഞു. ഒന്‍പതാം തിയതി വൈകുന്നേരം ഞങ്ങള് തുറമുഖത്ത് എത്തി വരും ദിവസങ്ങളില്‍ തടസ്സങ്ങള്‍ ഒന്നും വരാനില്ല എന്ന് ഉറപ്പ് വരുത്തി. ഷിപ്പിംഗ് കമ്പനിയുടെ പുതിയ കപ്പലുകളിലൊന്ന് ആയിരുന്നതിനാല്‍ നല്ല റെക്കോര്‍ഡ് നില നിര്‍ത്തുന്നതിന് വേണ്ടി കസ്റ്റംസ് പരിശോധനയില്‍ കൂടുതല്‍ വിശദമായ ചോദ്യങ്ങളും അന്വേഷണങ്ങളും ഉണ്ടായി. എങ്കിലും സ്റ്റീഫനെ അയച്ച് പേടകം കപ്പലിലെത്തി എന്ന് ഉറപ്പ് വരുത്താന്‍ കഴിഞ്ഞു.
ഒടുവില്‍ ഈ ആഖ്യാനം അതിന്റെ പരിസമാപ്തിയിലേയ്ക്ക് എത്തുകയാണ്. രണ്ട് വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പ് ഒരു ഞായറാഴ്ച പ്രഭാതത്തില്‍ സര്‍ ആര്‍തറും സ്റ്റെഡും തോമസ് മുറെയും കൂടി പേടകത്തിന്‍റെ കഥയുമായി എന്നെ കാണാനെത്തിയ നിമിഷത്തില്‍ ആരംഭിച്ച ഉദ്വേഗമാണ്. അവിശ്വസിനീയം എന്ന് വിളിക്കാവുന്ന നിരവധി സംഭവങ്ങള്‍, കേട്ടു കേള്‍വികള്‍, ദുരന്തങ്ങള്‍, സാഹസികതകള്‍! ഒരു രേഖയായി കുറിച്ചു വയ്ക്കുമ്പോള്‍ പോലും ഔദ്യോഗികമായ എന്റെ സ്ഥാനം വഹിക്കുമ്പോള്‍ എവിടെയും പങ്ക് വയ്ക്കാനാകാത്ത ഒന്നാണിത് എന്നെനിക്ക് ബോധ്യമുണ്ട്. എങ്കിലും ഈ വിചിത്രാനുഭവം, പുതുതായിരിക്കുമ്പോള്‍ തന്നെ രേഖപ്പെടുത്തി വയ്ക്കുക എന്നതില്‍ കഴിഞ്ഞ് മറ്റൊന്നും ഞാന്‍ കരുതിയിട്ടില്ല. ഈ സംഭവപരമ്പരകള്‍ക്ക് മുന്‍പും പിന്‍പുമായി എന്റെ കാഴ്ചപ്പാടിലുണ്ടായ മാറ്റത്തെ ഒരല്‍പം അത്ഭുതത്തോടെ മാത്രമേ എനിക്ക് വീക്ഷിക്കാനാകുന്നുള്ളൂ. ആരെയും നമുക്ക് ഒന്നും വിശ്വസിപ്പിക്കേണ്ട ബാധ്യതയില്ല. അനുഭവങ്ങളും അത് നമ്മളിലുണ്ടാക്കുന്ന ചലനങ്ങളും തികച്ചും ആപേക്ഷികം മാത്രമാണ്. ഒന്‍പതിന് രാത്രി ഹോട്ടലില്‍ ഒത്ത് കൂടിയിരിക്കുമ്പോള്‍ ഇതെല്ലാം എന്റെ മനസ്സിലൂടെ കടന്ന് പോയി.
പ്രസന്നമായൊരു പ്രഭാതമായിരുന്നു പിറ്റേന്ന്. പ്രാതലിന് ശേഷം ഞങ്ങള് തുറമുഖത്തേയ്ക്ക് പോയി. സ്റ്റെഡിനെയും ഡോ. ട്രെവറിനെയും യാത്രയയച്ച ശേഷം ഞാനും സര്‍ ആര്‍തറും ലണ്ടനിലേയ്ക്ക് മടങ്ങുകയാണ്.
തുറമുഖത്തെ ഓഷ്യന്‍ ഡോക്കിലുള്ള ബെര്‍ത്ത് 44 ലിലേയ്ക്ക് ഞങ്ങള് പോയി. അവിടെ ചെന്നപ്പോള്‍ കണ്ട കാഴ്ച ഞങ്ങളെ ഒട്ടൊന്ന് അത്ഭുതപ്പെടുത്തി. അവിടെ വലിയൊരു പുരുഷാരം കൂട്ടം കൂടിയിരിക്കുന്നു. ഏതാനും ദിവസങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പ് വന്നപ്പോള്‍ കണ്ടതിനേക്കാള്‍ ഏറെ ജനങ്ങള്‍.
“ഇന്ന് എന്ത് സമരമാണ് എന്ന് ദൈവത്തിനറിയാം!” ഡോ. ട്രെവര്‍ പറഞ്ഞു.
പക്ഷെ അത് സമരമായിരുന്നില്ല. അമേരിക്കയിലേയ്ക്കും കാനഡയിലേയ്ക്കും കുടിയേറിപ്പാര്‍ക്കാന്‍ ഇംഗ്ലണ്ടില്‍ നിന്നും മറ്റ് യൂറോപ്യന്‍ രാജ്യങ്ങളില്‍ നിന്നും എത്തിച്ചേര്‍ന്ന നിരവധി മനുഷ്യരും അവരെ യാത്രയാക്കാന്‍ വേണ്ടി എത്തിച്ചേര്‍ന്ന അവരുടെ സ്നേഹിതരും ബന്ധുജനങ്ങളുമായിരുന്നു അവര്‍.
വാഗ്ദത്തഭൂമിയിലേയ്ക്ക് യാത്രയാകുന്നവരുടെ മുഖത്ത് കാണുന്ന പ്രതീക്ഷ അവരില്‍ കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞു. സ്റ്റെഡും ഡോ. ട്രെവറും കപ്പലില്‍ പ്രവേശിച്ചപ്പോള്‍ ഞാനും സര്‍ ആര്‍തറും പിന്നിലേയ്ക്ക് മാറി നിന്ന് യാത്രയുടെ ആരവം വീക്ഷിച്ചു. അവര്‍ കപ്പല്‍ത്തട്ടില്‍ നില്‍ക്കുന്നത് ഇപ്പോള്‍ ചെറുതായി കാണാം.
“ഭീമാകാരമായ ഘടനകളുടെ സാമീപ്യം എന്നില്‍ ഒരു വല്ലാത്ത ഭീതിയുളവാക്കും,”, ഞാന്‍ പറഞ്ഞു, “കൂറ്റന്‍ പര്‍വതങ്ങള്‍, കെട്ടിടങ്ങള്‍, അണക്കെട്ട്, കപ്പലുകള്‍ ഒക്കെ. കടലിനോട് പേടിയായത് കൊണ്ടാണ് ഞാന്‍ ഇപ്പോഴും രാജ്യം വിട്ട് പോകാത്തത്.”
സര്‍ ആര്‍തര്‍ ചിരിച്ചു. “സര്‍ ബ്രൌണ്‍, കുറച്ച് വര്‍ഷങ്ങള്‍ കൂടി ക്ഷമിച്ചാല്‍ മതിയാകും. ഏതാനും വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ താങ്കള്‍ക്ക് കപ്പലില്‍ കയറാതെ വിമാനത്തില്‍ കയറി പറന്ന് അറ്റ്‌ലാന്‍റിക് കടക്കാം. യാത്രകൾ കൂടുതല്‍ സുഖകരമാകുകയാണ്. ദാ, ഈ കപ്പൽ നോക്കൂ, കടലിലൂടെയാണ് യാത്ര ചെയ്യുന്നത് എന്നറിയുക പോലും ചെയ്യാതെ താങ്കൾക്ക് ന്യൂയോർക്കി ലെത്താൻ സാധിക്കും. ഷിപ്പിംഗ് കമ്പനികൾ തമ്മിലുള്ള മൽസരം പുരോഗമിക്കുമ്പോൾ സമുദ്രയാത്രകൾ രാജകീയമായി മാറുകയാണ്.”
അത് സത്യമാണെന്ന് തോന്നി. സതാംപ്റ്റൺ പട്ടണത്തിൻ്റെ കെട്ടിടങ്ങളെ ചുരുക്കും വിധം ഭീമാകാരമായിരുന്നു കപ്പൽ. സൂര്യൻ മുകളിലെത്തിയിരുന്നെ ങ്കിലും മഞ്ഞു പോലെ തണുത്തൊരു കാറ്റ് വീശി.
കാതടപ്പിക്കും വിധം കപ്പലിന്‍റെ സൈറണ്‍ മുഴങ്ങി. കപ്പല്‍തട്ടില്‍ സ്റ്റെഡും ഡോ. ട്രെവറും കൈവീശുന്നത് കാണാം.
ഞങ്ങൾക്ക് മുന്നിൽ കറുത്ത കോട്ട പോലെ നിന്ന കപ്പൽ ടഗ്ബോട്ടുകളുടെ ശക്തിയിൽ പതിയെ മുന്നോട്ട് ചലിച്ചു. ജനക്കൂട്ടം ഹർഷാരവം മുഴക്കി. തട്ടിൽ നിന്ന അനേകം മനുഷ്യർക്കിടയിൽ സ്റ്റെഡിനെയും ഡോ. ട്രെവറിനെയും ഞങ്ങൾക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ടു. അവസാനമില്ലെന്ന് തോന്നും വിധം ദീർഘമായി കപ്പൽ കടന്ന് പോയപ്പോൾ തണൽ നീങ്ങി ഡോക്കിൽ നിന്നിരുന്നവർ ഉച്ചവെയിലിലായി.
ഞാൻ പറഞ്ഞു: “ഒടുവില്‍ അമെന്‍-റായുടെ ശവപേടകം ഇംഗ്ലണ്ടിന്‍റെ തീരങ്ങള്‍ വിടുകയാണ്. വിട.”
കൈപ്പടം കൊണ്ട് കണ്ണിന് മേൽ തണൽ വച്ച് അങ്ങുയരെ പേരിനെ അന്വർത്ഥമാക്കുംവിധം ഭീമാകാരമായ ആ നൗകയുടെ അമരത്ത് രേഖപ്പെടുത്തിയ നാമം ഞങ്ങൾ വായിച്ചു: ടൈറ്റാനിക്, ലിവർപൂൾ !!
………………..
